Al ruim 10 jaar racen gamers door de straten van Paradise City. Een openwereld titel van de ooit zo razendsnelle populaire Burnout franchise. Het was voor vele gamers een kennismaking met de franchise die eigenlijk helaas met die titel tot een einde was gekomen. Tenminste, dat dacht men. Tot in februari Criterion Games vriend en vijand verraste met de onthulling van Burnout Pardise: Remastered Edition.
De aankondiging kwam overigens niet uit de lucht vallen aangezien de geruchten omtrent het spel al een tijdje in de lucht hingen. Maar toch werd de aankondiging van de remaster door de fans met veel gejuich ontvangen. De vraag is, is dat ook wel terecht?
De grote wijde wereld
Burnout Paradise is een race titel die plaats vindt in een van de grootste open werelden die je ooit in een race titel hebt gezien. Pardise City is een hele grote stad die naderhand zelfs nog is uitgebreid met andere gebieden waar je naar hartelust kan racen. Het doel is eigenlijk simpel, gewoon alle races, road rages en marked man uitdagingen winnen. In tegenstelling echter to de meeste race titels kan je hierbij je tegenstanders door middel van Takedowns (tijdelijk) uitschakelen, iets wat zij overigens ook bij jou proberen. Doordat het echter een grote wereld is en het spel geen checkpoints kent gedurende de races kan je eigenlijk de hele stad gebruiken om naar je doel te racen (werkt overigens niet altijd in je voordeel als je de aanwijzingen niet volgt). De aanwijzingen gebeuren overigens nog steeds op dezelfde unieke manier als bij het origineel namelijk met knipperende straatnaamborden bovenin beeld die aangeven welke weg (en dus ook welke kant) je op moet om zo snel mogelijk bij je einddoel te komen. Dit zijn overigens wel de officiele wegen, er zijn genoeg manieren om de weg af te snijden en zo sneller aan te komen op je plaats van bestemming maar deze moet je wel zelf ontdekken. Burnout gaat je niet leren hoe je efficient van de stoep of steegjes gebruik kan maken.
En de wereld, die is groter dan je je kon voorstellen want alle DLC zit er bij inbegrepen. Je kan rustig een tijdje cruisen door de wereld zonder je zorgen te maken om de races of tegenstanders. Je kan gewoon genieten van de wereld en de meesterlijke soundtrack maar natuurlijk is dat niet de bedoeling en het spel probeert je dan ook te stimuleren op dezelfde manier als voorheen, tegenstanders die door de stad rijden wiens voertuig je kan winnen als je een takedown uitvoert op ze.
Maar laat je niet altijd verleiden hierdoor, er is namelijk heel veel te ontdekken in de wereld, hekken om te rammen, advertentieborden om omlaag te rammen, stunts om uit te voeren die niet onderdeel zijn van de lange lijst van diverse events die al in het spel zitten en soms moet je even stilstaan om te genieten van het uitzicht.
Uiteraard heb je ook te maken met een levendige wereld, er zijn genoeg andere weggebruikers die het voor je makkelijker kan maken door ze te gebruiken om tegenstanders uit de weg te duwen maar andersom kan natuurlijk ook en je moet niet vergeten dat ook deze weggebruikers niet zitten te wachten op een ongeluk en daarbij natuurlijk gaan proberen je te ontwijken wat soms juist een ongeluk kan veroorzaken in je nadeel. Extra uitdagingen die het spel net dat beetje extra geeft (maar bij races zal je minder last van ze hebben).
Zo horen remasters
Veel mensen halen remasters en remakes nog al eens door elkaar. Shadow of the Colossus laatst was een remake, Paradise City is een remaster en dat betekent dat de graphics zijn opgepoetst en dat alle DLC er dan nog bij zit maar meer dan dat hoef je niet te verwachten. En toch krijg je bij deze remaster dat gedeeltelijk wel. Het zit namelijk als volgt, doordat het spel een hogere resolutie heeft gekregen zijn er meer details zichtbaar geworden. Je zit eerder bepaalde objecten op je pad en ook bijvoorbeeld bij de muren waar je vroeger wel eens onverklaarbaar tegenaan crashte zie je nu duidelijker of er iets uitsteekt. De hogere resolutie gecombineerd met diezelfde hoge framerate van 60fps zorgen er voor dat het spel een stuk soepeler en makkelijker aanvoelt ondanks dat het spel qua gameplay nauwelijks is veranderd. Misschien dat de nieuwe textures er flink bij hebben geholpen om alles duidelijker te maken maar ondanks dat, het spel ademt gewoon Burnout Paradise zoals je je het nog herinnert. En om hierbij te helpen heeft men natuurlijk de soundtrack uit het origineel meegenomen die al bij het openingsscherm toezingt. Een waar gevoel van thuiskomen. Toch is hierbij iets wat ontbreekt aan het spel wanneer je het speelt op een Xbox One X of PS4 Pro en dat is het ontbreken van HDR. De afgelopen tijd sinds de consoles die optie hebben gekregen zijn de ontwikkelaars bezig geweest met de implementatie van HDR technieken in de spellen om zo het gevoel van diepte en levendigheid extra te benadrukken. En hoewel de zonsondergang in de heuvels het gevoel weet te benaderen van HDR moet uiteindelijk je televisie je met je neus op de feiten drukken dat HDR volledig afwezig is in het spel (iets wat Destiny 2 overigens bij launch ook voor elkaar kreeg).
Zo kom je op een gegeven moment in het hartje van de stad waar de neonreclame je probeert te lokken om naar binnen te gaan, het sprankelt, het knippert, het bruist. Er is eigenlijk aan alles wel gedacht om je te laten zien hoe mooi Paradise City is. Helaas is de balk met de lichtreclame die de informatie doorgeeft van andere racers en de status van je voortgang nog steeds in dezelfde stijl en is daar niets aan verbeterd. Het is dan ook een heel erg vreemd contrast wat nu eigenlijk juist opvalt dat dat niet meer bij het spel past. Bij het origineel had het hele spel eigenlijk dat blokkerige er een beetje in zitten maar bij de remaster valt dat een beetje uit de toon en dat is misschien wel heel erg nostalgisch maar niet heel erg toepasselijk.
Net zo lomp
Hoewel het spel in veel aspecten een stuk makkelijker aanvoelt zijn er toch een paar problemen in het spel die mij meer stoorden dan voorheen. Sterker nog, ik irriteerde mij er flink aan waardoor ik soms ook even het spel weg moest leggen omdat het het plezier een beetje in de weg zat.
Voor wie niet begrijpt waar ik het over heb, het probleem is als volgt. In Burnout Paradise krijg je bij een takedown altijd een soort van een recap van de Takedown waarbij de crash extra in beeld komt. Om te voorkomen dat je dan zelf crasht neemt het spel heel even de besturing van je over. Dit kan goed uitpakken maar heel af en toe komt het voor dat deze automatische piloot je totaal de verkeerde kant opstuurt waardoor je soms alsnog terecht komt in een crash, iets wat in het origineel ook al gebeurde maar misschien toen vergeeflijker was omdat het minder duidelijk te zien was. Ik weet niet exact waar het aan ligt maar vervelend is het wel. Ook het feit dat je soms totaal onbestuurbaar bent wanneer je een tikje krijgt en er niets meer tegen kan doen is misschien aan de ene kant wat bij de serie hoort maar aan de andere kant is het iets wat niet meer van deze tijd is.
Toch is het bijzonder om aan te merken dat zelfs met de begin auto je in het spel heel erg ver kan komen. Je kan dus met puur lomp ram gedrag met je begin auto het spel spelen tot aan je A license. Vanaf dat moment moet je toch echt overstappen naar een wat snellere auto (wat je misschien al eerder had moeten doen zodat sommige events dan wat minder lastig waren geweest).
Wat misschien ook als lomp kan worden gezien in deze tijd maar dat natuurlijk absoluut niet is is het feit dat waar je tegenwoordig in veel race titels met een derde plek alsnog progressie kan maken dat bij Burnout Paradise absoluut niet het geval is. Het is eerste of niets, dit kan dan soms wat voor frustratie zorgen als je net een meter voor de finish net wordt ingehaald door een andere auto. Maar het is een spel wat gewoon bruut kan zijn, verliezers horen er niet thuis, je moet gaan voor de winst en daar draait het inderdaad ook gewoon om, de winnaar krijgt alles en de verliezer blijft met lege handen.
X & Pro vs base consoles
Zoals je gewend bent nog even een korte vergelijking tussen de standaard versies van de consoles en de X & Pro. Dit is eigenlijk heel kort en krachtig de resolutie. Met de Xbox One X en de PS4 Pro kan je het spel spelen in 4K (indien je een televisie hebt dat die resolutie ondersteunt). Qua graphics zal de kwaliteit beide net zo goed zijn. Het enige verschil is dus de resolutie. Base console eigenaren kunnen dus met een gerust hart het gevoel hebben dat zij niets zullen missen. Het spel is overigens ook niet de reden om over te stappen naar de Pro of de X, het spel speelt gewoon op alle varianten heel erg soepel.
Pareltje of overbodig?
Met de remaster is Burnout weer helemaal terug, het is klaar voor de huidige generatie gamers en zal daarbij naast een grote groep liefhebbers van het origineel voor nostalgische gevoelens ook weer een hele grote groep mensen trekken die voor het eerst een Burnout titel in handen krijgen. Uiteindelijk zal het een persoonlijke afweging moeten worden voor de mensen die het origineel nog hebben om het spel opnieuw te halen. Ook kan je jezelf gaan afvragen of het wel de moeite waard is om €40,- euro neer te tellen voor het volledige pakket in een nieuw jasje of dat je even tweedehands (dan wel in de online store op de Xbox One) het origineel goedkoop aan te schaffen (het is namelijk backwards compatible op de Xbox One). Houd er dan rekening mee dat je nog niet alle DLC hebt (waarbij het Big Surf Island wel heel erg leuk is).
Burnout is een franchise waar je van moet houden, het is niet een makkelijke serie al is het ook niet moeilijk. Het is een spel wat je makkelijk even voor een kwartiertje op kan pakken en weer weg kan leggen of wat je simpelweg uren kan spelen. Het is divers en is nog steeds uniek in zijn soort (ja, er zijn open wereld racers maar die draaien puur om het racen, Burnout is een echte arcade racer waarbij het echt draait om de lol) waardoor je dus eigenlijk niet moet kijken naar welk spel mooier is maar eerder welke race stijl meer bij je past. Simulatie liefhebbers moeten dan ook ver weg blijven van dit spel want werkelijk waar niets valt realistisch te noemen.
Ik kan alleen maar zeggen dat het spel puur voor de liefhebbers is. Wil je je niet meer stuk staren op de pixels dan is het zeker een kleine uitgave waard (helemaal als je de DLC nog niet hebt). Heb je het origineel liggen voor de Xbox 360 en heb je nu een Xbox One staan en gaat het je niet zozeer om de graphics dan is het misschien handig om gewoon het origineel te blijven spelen. Het spel is nog net zo leuk als het origineel al ziet het er stukken beter uit. Het is een voorbeeld van hoe je een remaster uit moet voeren en de mogelijkheid om met de X en de Pro het spel in 4K te spelen laat je eigenlijk zien hoe bijzonder de engine van Critereon Games toen al was. Misschien niet de mooiste of meest realistische racer maar zeker een van de leukste racers van dit moment.
