Prey (PS4)

Wat ooit begon als een franchise die het shooter genre op zijn kop leek te gaan zetten eindigt in wat misschien wel een beetje aanvoelt als een moderne Bioshock zonder grote innovaties.

Prey, wat ooit begon als een beetje een obscure titel van de voor velen toch wel legendarische ontwikkelaar 3D Realms die na 11 jaar ontwikkeling in 2006 eindelijk uitkwam is het nu, weer 11 jaar later tijd voor het langverwachte vervolg, of eigenlijk, reboot van de serie. Dit keer ontwikkeld door Arkane Studios en uitgegeven door Bethesda.

Prey speelt zich af in een alternatieve tijdlijn. J. F. Kennedy heeft de moordaanslag op zijn leven overleefd en is er verantwoordelijk voor dat de mensheid veel eerder daadwerkelijk de ruimte ging verkennen dan in ons universum. Door de bedrijvigheid van de mensheid in de ruimte vallen wij op bij een Alien ruimtemacht genaamd de Typhon die ons aanvallen. Samen met de Soviet Unie weet de Verenigde Staten de aanval af te slaan en worden de Typhon vastgezet op een ruimtestation genaamd Kletka dat rond de maan cirkelt. Hierin zitten de Typhon gevangen en na de val van de Soviet Unie in 1964 wordt het station de verantwoordelijkheid van de Verenigde Staten die er een Onderzoeks Station van maken.

Na een incident in 1980 waarbij diverse wetenschappers het leven hebben verloren besloot de VS om het station met rust te laten waarbij de overgebleven Typhon werden achter gelaten tot in 2025 de TranStar Corporatie de eigenaar wordt van Kletka en het in 2030 omdoopt in Talos 1.

Het spel brengt ons naar 2035 waarin Morgan Yu net is gevraagd om naar Talos 1 te komen om daar het onderzoeksteam te helpen. Bij het ondergaan van een serie tests voordat je naar het station gaat wordt een van de artsen aangevallen en gedood door een Typhon en raak jij bewusteloos. Eenmaal bij bewustzijn kom je er achter dat je al drie jaar op het station leeft en dat de afgelopen drie jaar je hebt geholpen met het testen van bepaalde Neuromods die mensen sterker dan wel beter maken met behulp van Typhon technologie maar dat ze zijn ontsnapt en nu vrij rondlopen op het station.

Het is aan jou om de Typhon tegen te houden en de mensen te redden op het station en te voorkomen dat de Typhon ontsnappen en op de Aarde terechtkomen. Maar de vraag is, doe je daar wel het goede aan? Is alles wel zoals het lijkt?

Screen_Shot_2017_02_15_at_12.33.08_AM_1_2040

Vernieuwend concept?

Een “open” wereld in een ruimtestation. Het is weer eens iets anders, iets wat we nog niet eerder hebben gezien en wat toch eigenlijk heel vertrouwd aan voelt in deze tijd van open werelden. Natuurlijk hebben wij wel eens  door ruimte stations gewandeld maar zelden was het zo groots en open te noemen. Je kan flink verkennen maar moet desondanks toch constant op je hoede zijn want er zijn diverse Typhons die voorwerpen kunnen nadoen die kleiner zijn dan ze zelf zijn waardoor eigenlijk overal een vijand naar voren kan komen. Het geeft je een extra beklemmend gevoel wat goed werkt qua sfeer. Want niet alleen heb je Typhons die andere objecten kunnen nadoen maar je hebt ook Typhons genaamd Phantoms die in de schaduw opereren. Het klinkt misschien zoals het nu wordt verteld een beetje vol met cliche’s want de namen doen het ook al geen goed maar het gaat eigenlijk om meer dan alleen de vijanden die er voor zorgen dat je het spel op een totaal andere manier gaat bekijken dan de gemiddelde shooters.

Het spel doet namelijk veel dingen op een andere manier dan je gewend bent, of tenminste, bent ontwend. Want wat misschien wel het meest vernieuwende valt te noemen is dat je door middel van een aantal aparte wapens eigenlijk bijzondere dingen kan doen. Je hebt geen superkrachten nodig om naar een hoger niveau te gaan in een omgeving als je het Gloo Canon hebt wat een soort van stevig schuim schiet waardoor je bijvoorbeeld vijanden kan vast plakken maar ook waarmee je een soort van trap kan maken. Misschien niet helemaal de bedoeling die men er mee in gedachten had maar het werkt wel.

En dat maakt Prey misschien wel bijzonder als een verhalende shooter. Het geeft je de mogelijkheid om je karakter met diverse mods te verbeteren maar het spel geeft je ook de mogelijkheid om het gewoon zonder die verbeteringen te proberen. Sterker nog, door bepaalde mods te activeren kunnen de verdedigingssystemen gaan denken dat jij zelf een Typhon bent dus denk goed na voor je een mod gaat plaatsen. Waar ik hierbij overigens aan moest denken bij deze techniek was Knights of the Old Republic (de eerste RPG versie) waar je door Sith krachten te gebruiken eigenlijk steeds meer naar de Dark Side ging. Natuurlijk is het niet helemaal origineel maar het greep mijn aandacht.

prey-review-thermal-phantom

Typisch Bethesda/Arkane Studios

Een van de dingen die je aan Prey misschien wel zal opvallen is dat net zoals bij veel spellen die worden ontwikkeld door Bethesda en die Arkane ook in Dishonored 2 had zitten is de irritante kleine pointer, het kan misschien wel een vleugje realisme worden genoemd maar je moet regelmatig heel precies wijzen naar objecten om ze daadwerkelijk te kunnen gebruiken en hoewel dat op een PC niet zo heel erg snel zal gaan storen omdat een muis in dat opzicht nu eenmaal sneller en preciezer is moet ik zeggen dat op de PS4 (die last van aardig wat input lag heeft) het soms wel wat allemaal wennen is. Helemaal als je bijvoorbeeld Dishonored 2 dan wel Fallout 4 niet (veel) hebt gespeeld.

Het is niet helemaal wat je misschien zou verwachten van een verhalende shooter maar dat maakt misschien ook wel Prey zo een vreemde verfrissende smaak tussen al die andere shooters waar het vaak grotendeels bestaat uit rondrennen en schieten. Toch valt heel snel de herhaling in en heb je soms het gevoel dat je meer kamers aan het doorzoeken bent naar items dan daadwerkelijk iets nuttigs aan het doen bent in het spel. De puzzels vallen gelukkig mee en zijn zelfs vermakelijk te noemen op momenten maar je zou het bijna een point and click adventure noemen met wat shooter elementen, helemaal met de backtracking verbaast het mij eigenlijk dat dat zo een groot onderdeel is van de speelervaring. Je zou bijna zeggen dat we terug zijn gegaan naar de tijd van de oude shooters, misschien een beetje vergelijkbaar met Half Life 2 in dat opzicht?

18423043_10155343878939695_5577428696420173536_o

Gevoel van hulpeloosheid

En dat terug gaan in de tijd is niet alleen qua sfeer te noemen en qua bepaalde elementen te noemen want Prey is ook heel erg moeilijk. Verwacht niet dat je heel snel door de levels heen zal gaan want de tegenstanders zijn op de simpele Mimics na ook erg pittig te noemen. Je zal heel snel grote monsters tegenkomen en deze monsters zullen ook niet twijfelen om je heel snel neer te slaan. Er is geen guide hiervoor, het spel legt niet uit hoe je ze makkelijk neer kan slaan, je moet gewoon hopen dat je geluk hebt om maar snel genoeg je tegenstander te hebben neergeslagen (of neergeschoten) want de monsters zijn sterk. Ze zijn sterk, medogenloos en in tegenstelling tot in spellen als Nier: Automata, Nioh en Dark Souls zit hier geen learning curve in. Iedere aanval is random, er zit geen patroon in, je moet de snelste zijn wat je soms gewoon bakken met ammo gaat kosten zonder dat er enige voldoening in zal zitten wanneer je hem uiteindelijk hebt neergehaald want er is ook niet echt een strategie voor iedere vijand zo lijkt het. 

Gelukkig kan je jezelf verbeteren door middel van zogeheten Neuromods die je misschien wel het beste kan vergelijken met de Plasmids uit Bioshock. Je hebt verschillende Neuromods die je kan vrijspelen en soms moet je er meerdere hebben voor bepaalde skills. Wat hier overigens wel tof aan is is dat je op een gegeven moment bepaalde Typhon skills kan vrijspelen. Hierdoor worden de gevechten tegen de Typhons wat makkelijker maar gebruik je er teveel van dan keert de beveiliging van het station zich tegen je omdat je teveel weg hebt van de Typhons wat het spel gelijk een stuk uitdagender maakt net wanneer je denkt dat je langzaam aan wat sterker begint te worden. Nu denk je natuurlijk dat je die beveilig dan het beste vanaf het begin al kan gaan uitschakelen maar je hebt die soms keihard nodig.

Mocht je het uiteindelijk niet overleven (en die kans is heel erg groot, vooral in het begin) dan word je geplaagd door hele lange laadtijden. En de laadtijden in het spel zijn een erg groot probleem want iedere keer wanneer je naar een nieuw gebied gaat moet er weer geladen worden waarna het spel wacht tot je op een knop drukt waarna je weer (dan wel kortere) laadtijden krijgt. En het lopen naar nieuwe gebieden zal je heel erg vaak gaan doen want je zal veel moeten backtracken. Het spel geeft je namelijk wel een soort van indicatie van waar je moet zijn maar legt je verder weinig uit waardoor je soms zelfs uit frustratie terugloopt naar een eerder gebied waar je helaas geen vooruitgang maakt.

Nee, Prey is niet je alledaagse shooter.

18449489_10155343878699695_6591072039554227376_o

Grafisch heel erg wisselvallig

Op het grafische vlak moet ik zeggen dat ik eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld ben. Ja de stijl van Talos 1 is erg tof neergezet maar ik moet zeggen dat de details een klein beetje tegenvallen in de voornamelijk kleinere omgevingen, het is allemaal een beetje vlak en simpel wat ik in deze tijd eigenlijk niet meer had verwacht. Het voelt een beetje als eenheidsworst aan, helemaal wanneer je ziet hoe de PC versie er vanaf komt qua graphics dan vraag ik mij toch wel af of er niet meer had ingezeten. Was het niet voor de base PS4 dan had ik dat minimaal wel verwacht voor de PS4 Pro maar helaas is het nu zo. Sommige momenten waan je je even terug naar de vorige generatie wat eigenlijk erg spijtig is te noemen, helemaal omdat de demo van 3D Realms een paar jaar terug toen zij er nog mee bezig waren iets totaal anders aanbood en er toen al veel beter uitzag dan wat wij nu hebben gekregen. Het is niet slecht maar de verwachtingen rond verhalende shooters ligt de afgelopen jaren denk ik gewoon wat hoger tegenwoordig.

Waar het spel op grafisch gebied de boel regelmatig een beetje laat verslonzen moet wel gezegd worden dat het spel qua level design wel wat punten weet te winnen. De levels zien er namelijk geweldig uit qua ontwerp. Je ziet overduidelijk dat de invloeden van de ruimterace uit de jaren 60 en de dromen die men toendertijd had over hoe het ruimtereizen er in deze tijd uit zou gaan zien is doorverwerkt. Talos 1 voelt ook bijna aan als een groot hotel wanneer je binnenkomt met een grote open ruimte wat bijna aan voelt als een lobby, sterker nog, men noemt die ruimte ook de lobby. Je vergeet op dat moment dan ook bijna dat de monsters grotendeels op elkaar lijken en dat daar eigenlijk weinig originaliteit in zit. En zodra je buiten het ruimtestation komt is de ervaring bijna letterlijk buitenaards, zo goed uitgewerkt en zo passend bij een titel als deze, het is bizar hoe wisselvallig het spel aan voelt.

En dan is er nog een klein detail wat wij eigenlijk meerdere keren hebben gezien maar wat dus niet in de console versies zit. De spiegels. Een van de beroemde scenes die wij keer op keer hebben gezien is eigenlijk dat je naar je spiegelbeeld kijkt en de keuze krijgt voor het geslacht van je karakter (wat uiteindelijk geen invloed heeft want je naam is voor mannen en vrouwen geschikt, er is geen verschil verder te noemen). Het grote probleem is, geen enkele spiegel zal je spiegelbeeld laten zien. De spiegels reflecteren niet. Het is een klein detail maar wel iets wat wij eigenlijk al sinds de jaren 90 bij Duke Nukem 3D al voor lief nemen, dat wij in de spiegels onze reflectie kunnen laten zien. Maar in Prey is dat dus niet mogelijk. Misschien een klein detail maar laat weer zien dat hoewel de levels qua vormgeving erg mooi zijn, er aan de kleine details misschien net iets te weinig aandacht is besteedt.

18451721_10155343878949695_7683471154098877947_o

Spanning alom

Waar het spel misschien grafisch niet een uitblinker mag worden genoemd (ondanks de prachtige grote open omgevingen, juist de kleinere ruimtes vallen wat tegen) scoort het heel erg veel punten op het gebied van geluid. De sfeer in het spel is namelijk mede door de geluiden om je heen erg duister. Het station is in een noodsituatie vanwege de ontsnapte Typhons en de soundtrack die helpt je daar graag aan mee. Je kan in sommige ruimtes wel andere muziek aan zetten maar over het algemeen zal je een vrij duistere beklemmende sfeer om je heen hebben.

Wanneer er Typhons in de buurt zijn zal er opeens een geluid worden afgespeeld en verandert de muziek, het geeft je de juiste prikkels op het juiste moment waardoor je een adrenelinerush van jewelste door je lijf heen krijgt wat zelfs nog wordt versterkt wanneer er meerdere Typhons in een ruimte zijn.

Het geluid is een van de sterkste punten van het spel die de spanning op de juiste manier weet te brengen waardoor je echt het gevoel krijgt dat je leven er van af hangt. Dat je helemaal alleen bent en geen idee bent waar je bent en wat je moet doen.

Natuurlijk maakt men af en toe gebruik van de bekende horror cliches waarbij je een ruimte binnenloopt zonder licht en je opeens wordt aangevallen, het hoort er bij maar dat doet geen afbreuk aan de beklemmende sfeer die men heeft weten te creëren.

18449327_10155343878714695_4248684342935585567_o

PS4 Pro support

Prey is heel veel dingen waar ik al over heb geschreven maar met dank aan Digital Foundry weten wij nog 1 ding…  Hij is niet PS4 Pro ondersteunend. Digital Foundry heeft een zeer uitgebreide analyse gedaan rond het spel op de PS4 Base en de PS4 Pro en er is geen verschil. Er zijn geen visuele dan wel framerate aanpassingen in het spel doorgevoerd waardoor je dus op beide consoles dezelfde ervaring krijgt. Zorgt dit op de PS4 Pro dan een teleurstellende ervaring? Nee, het spel is nog steeds erg spannend, ziet er redelijk goed uit en is nog steeds een spel dat de moeite waard is om te spelen. Het biedt alleen geen meerwaarde om hiervoor een PS4 Pro te halen. Mogelijk komt er nog een patch voor maar ik zou er niet mijn adem voor inhouden.

18491696_10155343878694695_7198298874746482656_o

Budgetbak?

Prey is een zeer sfeervolle shooter die je zeker een kleine 15 uur bezig zal weten te houden. De omgevingen zijn sfeervol en geeft absoluut een lekker Bioshock gevoel maar dan in de ruimte. Het grote probleem met Prey is echter dat wanneer het klaar is je dan ook uiteindelijk klaar bent met het spel. Het verhaal is afgerond, je hoeft geen DLC te verwachten, er is geen multiplayer, het is klaar want ook collectibles zijn er niet echt.

Wat overigens opvalt is dat heel veel trophies wel wat weg hebben van Bioshock waardoor het gevoel dat dit een Bioshock in de ruimte is wordt versterkt. Het spel wilt je ook motiveren om door middel van trophies je meerdere keren het spel te laten spelen maar eerlijk gezegd ben je hoogstwaarschijnlijk na 1x er al klaar mee. Er is geen New Game+, je mag dus gewoon weer helemaal tot aan het frustrerende aan toe bij het begin beginnen en bent eigenlijk net zo kansloos als in het begin.

Nu klink ik misschien erg negatief en dat komt ook gedeeltelijk omdat het spel het eigenlijk best pittig maakt om er flink van te genieten. Ja het is weer eens wat anders natuurlijk maar het is dan jammer dat die vijanden zo ongeinspireerd zijn. Het spel heeft heel veel punten die voor zich werken maar ook veel punten tegen zich.

De originaliteit van de eerste Prey titel ontbreekt hier een beetje waarbij het eigenlijk nu een beetje aanvoelt als een Bioshock in Space waar het gewoon heel veel aspecten van heeft gejat en dat is jammer want waar Bioshock met bepaalde problemen wel weg kon komen is dat nu niet meer het geval, we zijn namelijk verder gegroeid qua gameplay, qua open werelden, qua graphics.

En toch, toch zal de sfeer je vast blijven houden. Je zal terug blijven denken aan het spel, ook tijdens de laadtijden zal je je alweer verheugen op het imposante ruimtestation. Heerlijk dit soort spellen. Jammer dat de inputlag bij de PS4 het spel zo tegenwerkt.

 

18489672_10155343879244695_4229266526168791740_o

The Verdict

7.5Good

The Good: Sfeervol | Suspensevolle soundtrack | Concept is erg tof

The Bad: Grafisch niet erg indrukwekkend | Lange laadtijden | Heel veel backtracken | Wispelturige moeilijkheidsgraad