Monster Hunter, het is een franchise die ik vanaf het moment dat ik er voor het eerst van hoorde eigenlijk altijd gekscherend de Pokemon voor volwassenen noemde. Maar wat zat ik er naast zeg toen ik voor het eerst Monster Hunter World speelde, mijn eerste echte stap in deze franchise.
Waar de meeste games tegenwoordig wel draaien om bepaalde missies uit te voeren wanneer het gaat om een open wereld is het bij Monster Hunter eigenlijk een stuk simpeler op het eerste gezicht en dat is namelijk dat je op jacht moet gaan op monsters, niet zomaar het wild in duiken natuurlijk maar je moet echt de sporen volgen van de beesten, het pad, het water, de sporen, je zou zelfs kunnen zeggen dat je je neus moet gebruiken om zo bepaalde monsters op te sporen of juist te ontwijken. Het gaat een stuk dieper dan de Pokemon games waar ik het eigenlijk jarenlang onterecht mee heb vergeleken en ook die jaag spellen komen niet in de buurt van de diepgang van dit spel en dan te bedenken dat dit spel niet eens een simpel jacht spel is, het is juist veel meer dan dat want eigenlijk is het een keiharde action RPG.
Oud in nieuw
Het jagen zit ons als mens zijnde in ons bloed. Wij doen het al sinds het stenentijdperk en zullen daar misschien wel voor altijd mee doorgaan. Ook in games heeft de jacht altijd min of meer wel in diverse spellen een rol gespeeld, soms als filler in een MMORPG maar soms ook gewoon in de spotlight. Monster Hunter World brengt misschien wel de oer mens in je naar boven want nadat je je karakter hebt samengesteld zal je je eerste stapjes in een grote boze wereld gaan zetten waar je op pad moet gaan om de grote monsters te verslaan en indien mogelijk gevangen dient te nemen. Dit alles gebeurt in een grote open wereld (uiteraard met een paar kleine beperkingen maar de wereld is echt zeer groot te noemen). Omdat ik zelf geen ervaring heb met de voorgaande delen kan ik daar helaas geen vergelijking mee doen maar dat ik onder de indruk ben qua details dat staat al vast. Want de wereld bevat zeer veel details, zeer wat gevaren, soms wat subtieler maar eigenlijk met alles is rekening gehouden waardoor je eigenlijk constant op je hoede moet zijn, niet zozeer omdat je constant kan worden aangevallen maar ook omdat je eigenlijk de monsters zo stil mogelijk moet benaderen om zo te voorkomen dat je prooi je ontsnapt.
Echt invloed
In het spel heeft zoals wel vaker bij RPG’s hetgeen wat je draagt invloed op hoe je het spel speelt, letterlijk overigens dit keer want het spel zorgt er voor dat ieder monster dat je doodt kan worden gebruikt voor nieuwe armor en wapens wat er dan ook weer voor zorgt hoe je bijvoorbeeld het volgende gevecht in kan gaan. Doordat je zelf je armor moet maken en niet zomaar 123 door het doden van een monster gelijk een nieuwe outfit of nieuwe wapens krijgt. Nee, het is echt een spel wat je in dat opzicht niet alleen veel vrijheden biedt maar je ook serieus doet nadenken over hoe je het spel wilt spelen zonder dat je daadwerkelijk blindelings de wereld in stapt. Dit soort spellen weten altijd wel mijn nieuwsgierigheid op te wekken en doen mij eigenlijk meer neigen richting de Souls titels al draait het daar meer om het verhaal.
Wat ik persoonlijk van dit spel geniaal vond is dat je tijdens je jacht soms onbedoeld het monster op de vlucht laat slaan de verkeerde kant op, dit kan hem dan bijvoorbeeld in het territorium brengen van een ander groot monster wat daar toevallig heerst en onbedoeld kan je dan toeschouwer zijn van een gevecht tussen deze twee monsters waarbij je maar moet hopen dat de aandacht niet wordt verlegd naar jou toe want dat is eigenlijk altijd wel slecht nieuws voor je te noemen tijdens een hunt. Tijdens een hunt ga je namelijk op jacht op een grotere/bijzondere versie van een monster waarvoor je je altijd goed moet voorbereiden. Hiervoor is het van belang dat je zoveel mogelijk leert over het monster om op die manier door middel van het mengen van kruiden en andere ingredienten om je wapens op de juiste manier te smeren om zo het monster eerder neer te leggen. Ook is het handig om het monster te bestuderen naar aanleiding van versies die je eerder bent tegengekomen in een expeditie. Juist bij een expeditie kan je namelijk zonder al te grote consequenties een monster aanvallen om zo de aanvallen alvast te leren en zo de juiste wapens te kiezen. Heeft een monster namelijk snelle aanvallen dan is het bijvoorbeeld een idee om te kiezen voor dual blades, heeft het vleugels dan natuurlijk een wapen dat op grote afstand kan schieten en is het monster langzaam dan kan je mogelijk eerder kiezen voor grotere wapens die harder aan kunnen komen.
Gelukkig heeft het spel (mits je PS Plus of Xbox Live Gold hebt) seamless multiplayer. Hoewel je de wereld in je eentje kan betreden kan je in geval van nood een SOS Flare loslaten waarbij uiteindelijk indien iemand vriendelijk genoeg is je kan gaan helpen. Uiteraard kan je ook met een groepje met maximaal drie anderen de wereld betreden om zo op de monsters te gaan jagen. Hierbij moet je natuurlijk rekening houden met het feit dat de wereld de moeilijkheidsgraad ook omhoog schaalt. Het wordt dus niet per se makkelijker, het wordt alleen overzichtelijker voor je en misschien door goed samenspel daadwerkelijk makkelijker omdat je met een goede coördinatie daadwerkelijk verder kan komen tegen een groot monster en zelfs groepen zijn dan niet meer altijd onmogelijk te noemen. Het belangrijkste blijft natuurlijk dat je goed blijft opletten.
Het is echter jammer dat de multiplayer redelijk wat problemen kent op het gebied van het zoeken van een groep en het toevoegen van vrienden aan je party om zo met mensen die je kent samen het gevecht aan te gaan. Het werkt niet gelijk als je in een party zit maar je moet ze ook in het spel nog een keer opzoeken door meerdere menus door te gaan. Het is traag en omslachtig terwijl de consoles zelf al een zeer goed systeem daarvoor hebben.
Oefening baart kunst
Ik heb al de vergelijking met de Souls games gemaakt en dat is omdat wanneer je in gevecht bent met een monster je eigenlijk moet proberen zijn aanvallen te ontwijken door veelvuldig weg te rollen. Persoonlijk had ik dan ook het gevoel dat de manier hoe ik de Souls spellen speelde dat ook werkte bij het aanvallen van de monsters. Je moet dan ook proberen de aanvallen van de monsters te anticiperen wat iets lastiger gaat dan bij de Souls spellen omdat er minder snel een patroon lijkt te ontstaan. Ze reageren direct op je aanvallen en slaan ook gelijk terug. Omdat ze ook niet gebonden zijn aan een bepaald gebied krijg je wel sneller het gevoel dat je in een levendige wereld zit en dat het niet zomaar even een gebied is waar je op een bepaalde plek je jezelf kan verstoppen en zo makkelijk de vijand kan verslaan. Die truc werkt helaas niet meer.
In eerste instantie moet je uitvinden wat de zwakheden zijn van de vijanden en waar je ze het beste kan raken en daarna moet je proberen om die zwakke punten natuurlijk te gebruiken om zo uiteindelijk ze sneller neer te halen.
Je zou denken dat eigenlijk op een gegeven moment het wat makkelijker zou worden maar dat valt vaak toch vies tegen. Het spel schaalt de moeilijkheidsgraad met je mee dus terwijl jij hoger wordt in levels je feitelijk verhoudingsgewijs een zelfde percentage schade blijft doen. Het is dan ook van belang om ook je wapens te blijven upgraden zodat die met je meegroeien. Ook is het aan te raden om je niet blind te focussen op 1 type wapens. Het gebruik van wapens voor korte afstand en voor wapens op grote afstand is zeker aan te raden omdat niet alle monsters over land of door zee voortbewegen.
Gelukkig is het doden van de monsters niet altijd noodzakelijk. Je krijgt namelijk op een gegeven moment de mogelijkheid en ook zelfs regelmatig de opdracht om monsters te vangen. Hiervoor dien je diverse vallen neer te zetten die je weer zelf moet bouwen. Om vallen te verbeteren kan je overigens gebruik maken van diverse insecten die weer speciale effecten geven waar monsters (maar jij ook) door kunnen worden beïnvloed. Het zorgt voor een welkome afwisseling van het inhakken en doden van de beesten.
Ongekende schaal
Je zou het bijna vergeten maar in een open wereld als deze moet gezegd worden dat dit een van de mooiste spellen is op dit gebied die op dit moment beschikbaar zijn. Goed het is geen Horizon Zero Dawn maar als je kijkt naar de omgevingen waar je doorheen loopt moet gezegd worden dat er heel veel rekening is gehouden met het feit dat monsters zich goed kunne verstoppen tussen de planten en het gras maar ook dat de omgevingen net niet zo groot zijn dat men grafische kwaliteit moet opofferen. Waar het spel op grafisch gebied echter echt begint te schijnen is wanneer je kijkt naar de diverse monsters. Ieder type monster verschilt flink van de anderen. Je hebt zelfs onderscheid tussen mannetjes en vrouwtjes wat je ook nog eens kan helpen bij bepaalde opdrachten natuurlijk.
Hoewel de gebieden ruim ogen zal je al snel de diverse onzichtbare muren tegenkomen maar dat kan ook bijna niet alles wanneer je je realiseert dat die gebieden wel moeten worden afgebakend op bepaalde momenten omdat het anders bijna onmogelijk wordt om bepaalde monsters op te jagen. Gelukkig worden de muren grotendeels gevormd door natuurlijke barrieres die ook op een logische plek lijken te zitten, afgronden, de zee, bergen, het past allemaal perfect er bij en wanneer je op een gegeven moment ver genoeg bent in het spel zal je uiteindelijk een zeer grote speelwereld tot je beschikking hebben waar je op expeditie kan gaan.
Conclusie
Monster Hunter is veel meer dan een Pokemon voor volwassenen natuurlijk. Met Monster Hunter World is er eigenlijk daadwerkelijk een wereld voor mij open gegaan en zit ik keer op keer te genieten van hoe die wereld is samengesteld en hoe de monsters in de wereld leven en zich daar gedragen. Het spel is een plek waar iedere speler zich even weer een oermens kan voelen om met grote wapens grote beesten neer te halen dan wel te vangen. Het bijzondere van dit spel is dan ook dat wanneer je zo een beest hebt neergehaald je ook daadwerkelijk het gevoel krijgt dat je een grote prestatie hebt geleverd. Het beloont je in meerdere aspecten hiermee wat eigenlijk weinig spellen tegenwoordig daadwerkelijk doen op zo een schaal. De details die de verschillende onderdelen van neergehaalde monsters op je outfit uiteindelijk beinvloedt is ongekend te noemen en hebben we eigenlijk voor het laatst denk ik dusdanig gezien bij The Witcher 3 waarbij je je trophies van neergehaalde Witch Hunts aan je paard hing. Het zijn net die kleine details die het extra verfijnd maken voor je als speler zijnde.
Daar waar het multiplayer gedeelte van het spel nog een beetje de steken laat vallen kan gezegd worden dat de single player je al zeker minimaal 40 uur bezig zal weten te houden. Natuurlijk is het jammer dat de multiplayer nog zo omslachtig werkt qua het bij elkaar zoeken van een groep maar als je eenmaal een groep bij elkaar hebt werkt het niet alleen zonder problemen maar wordt het avontuur eigenlijk nog epischer.
Monster Hunter is een spel dat misschien niet voor iedereen is maar wat zeker wel zijn charmes heeft. De grote speelwereld en de diversiteit aan monsters dat je tegen zal komen geeft je het gevoel dat het een ware levendige wereld is die uniek is te noemen.
Het is weer eens wat anders dan de gemiddelde hack and slash titel en als je bereid bent om er een beetje tijd in te investeren dan heb je met dit spel goud in handen.
