Bij Kinderen voor Kinderen zongen ze het al eens: “huizen hebben ook gevoel”. En misschien is dat wel niet het geval maar je kan wel zeker gevoelens hebben voor een gebouw. Ik kan niet echt een algemeen voorbeeld noemen maar wel een die op mij en flink wat andere mensen van toepassing is.
Zoals velen van jullie wel weten ben ik alweer 11 jaar geleden begonnen met werken bij de bioscoop in Almere, Cinemare. Cinemare was een bijzondere bioscoop namelijk een servicebioscoop waarbij de film niet onderbroken werd door een pauze maar waar je gewoon vanaf je plaats lekker je drankje en hapje kon bestellen.
Ik weet nog toen ik naar The Lion King ging in Cinemare en ik dat voor het eerst meemaakte en dacht “wow, als ik later groot word dan wil ik dat ook worden” wat ik grappig genoeg ook ben geworden ;). (een servicemedewerker in de zalen daar)
Cinemare was voor een servicebioscoop best groot, we hadden 4 zalen met in totaal 602 stoelen (we hebben ze geteld 😉 ). Zaal 1 was de grootste, zaal 4 de kleinste en zaal 3 de ongemakkelijkste want die had maar 1 gangpad toen ik er kwam werken. Wel was er 1 grote cabine en konden wij daar fijn interlocken om zo een film in 4 zalen tegelijkertijd kunnen draaien.
De eerste film waar ik daar op heb gewerkt was Gladiator waarbij Carine mij inwerkte (en ja, het was een ramp, liters bier en fris ging verloren 😉 maar de cocktail crash die avond was niet mijn schuld). De eerste nachtvoorstelling was Final Destination en de eerste film die ik moest bekijken bij het proefdraaien was Mission Impossible 2 (met DTS).
Ik had een hekel aan de Sneak Preview omdat die vaak uitverkocht was en er veel tosti’s werden besteld wat weer veel tijd kostte om te maken. Qua kinderfilms vond ik persoonlijk de kabouter plop films verschrikkelijk want iedereen bestelde kleine popcorns met fristi of chocomelk en omdat die films zo kort waren je gewoon de hele voorstelling bleef rennen (en ik Raymond nu nog steeds kan straffen met dat soort posters uit dank voor een hele vakantie met 3 a 4 keer op een dag Plop in de Wolken).
Maar het werk was altijd gezellig en leuk, we werkten hard maar er stond echt een team. Na afloop van het werk was er vaak een drankje drinken met zijn allen. Op zaterdagavond gingen we vaak nog shoarma eten en/of naar Chameleon om nog wat meer te drinken.
Nu, nu gebeurt dat niet meer, misschien ben ik te oud maar in tenten als Mambo of 1e Rang voel ik mij niet op mijn plaats en de rest, die vindt geloof ik Shoarma Eten om 0:30 te vroeg en Chameleon om dat tijdstip te vroeg, zij zijn tenslotte tot 05:00 open dus na het uitgaan kan je daar verder drinken (als men er al naar toe wilt).
Toch waren er veel super momenten waar ik graag aan terugdenk. Bijvoorbeeld avonden dat Isan en ik met 2 man op 220 bezoekers stonden, hij in de keuken en ik lopen en wij dat gewoon razendsnel voor elkaar kregen. Of de donderdagen dat ik met Isan standees bouwde en hij mij een keer opsloot in X-Men en op de standee ging trommelen (dat soort standees zijn helaas nooit meer gekomen, blijkbaar was er toen nog geld bij de filmmaatschappijen 😉 ).
Maar ook de Matrix Reloaded marathon die ik toen tot 05:00 heb meegedraaid terwijl ik voor de voorstelling van 04:00 nog 2 rijen had afgekocht voor collega’s en ik dus de volgende ochtend te moe was voor school :P. Of Sinterklaas vieren en Peter voor o.a. Evert en voor mij als surprise een stripper had geregeld… Ik geloof dat ik heel blij moest zijn dat ik vroeg thuis moest zijn vanwege school de volgende ochtend 😉 want mooi was ze niet naar aanleiding van de beelden die Dennis had gemaakt :P. Maar die gekkigheid, legendarisch.
De laatste avond in Cinemare was ook prachtig. Het was een woensdagavond en wij hadden als afscheid op het grote bord aan de voorkant als ik het goed herinner iets als het volgende geplaatst: Vanavond sluiten wij na 10 jaar onze deuren. Wij zien u graag vanaf morgen terug in Utopolis Almere. Het was volgens mij wel iets emotioneler maar kort gezegd kwam het daar op neer. Maar woorden doen geen eerbied aan het feit dat Cinemare bij alle medewerkers een bijzondere plaats in nam in hun hart want het was gewoon bijzonder. Die avond was ook zaal 1 gereserveerd voor oud en huidig personeel van dat moment en zaal 4 voor de bezoekers. Het was tenslotte ons afscheidsfeestje. We hadden zelfs de lokale omroep op bezoek die was uitgenodigt om er een verslag van te maken met wat er aan de hand was die avond.
Voor zover ik weet was ik een van de laatsten om een bestelling langs te brengen die avond en was iedereen best droevig toen de kistjes werden geteld.
Dat het nadat de laatste bezoeker was vertrokken werd omgezet in een feest hoeft natuurlijk niet te worden gezegd. Ik herinner nog steeds dat Kostia steeds riep “who wants another beer” terwijl hij er nog een voor zichzelf tapte en dat later die nacht nog Kim (oude Kim, niet Utopolis Almere Kim) met een van de mannelijke collega’s in de nooduitgang werd betrapt.
Het was uiteindelijk een vrolijk uiteinde maar wel droevig dat alles zou veranderen en dat de keukentjes uiteindelijk weggingen en Cinescope eigenlijk alles verving van wat Cinemare juist zo bijzonder maakte. Het droevigste eigenlijk van alles was dat op een gegeven moment Cinescope falliet ging en wij alles weg moesten halen. De doeken, de machines, het werd steeds minder een bioscoop en dat allemaal door een slechte/matige programmering en een wanbeleid (imho) evenals het afschaffen van het service beleid want juist dat werkt helemaal goed in een arthouse imho. Toen de machines bij ons kwamen te staan moest ik eerlijk gezegd even een traantje wegpinken toen ik zag hoe slecht die machines er aan toe waren. De machine van zaal 4, waar ik op leerde in te leggen, werd door mij gelijk schoongemaakt en gesmeerd, het is gewoon verkeerd om die machines zo te behandelen want je kan nu wel zeggen dat bijvoorbeeld de slogan van Utopolis, “we do everything for your smile” misschien niet helemaal correct zou kunnen klinken maar die machines waren in iedergeval bij Cinemare een van de veroorzakers van die glimlach als je weer meeleefde met een film en hard moest lachen.
Maar goed, Joris heeft bier op en moest even terugdenken aan Cinemare…
Want ik mis het nog steeds.