Het klinkt misschien heel erg cliché om te schrijven maar ons leven heeft een soundtrack, je kan het bekennen of ontkennen maar ons leven heeft een soundtrack.
Let maar op, ik leg het uit.
Toen ik klein was luisterde ik naar Sesamstraat liedjes en sprookjes, op tape en LP trouwens. Maar tegenwoordig is het o.a. K3, 2 sexy milfs en een Josje.
De fase er na is een beetje pop, was het vroeger dus Spice Girls, Backstreet Boys etc… dan is het nu Justin Bieber en Miley Cyrus en dergelijken, je hoeft geen grote talentenjacht meer te winnen want na een maand ben je toch weer vergeten en niemand die het wat kan schelen, tenslotte komt er na een paar maanden toch weer een nieuw talent zonder het team dat bijvoorbeeld achter mr Bieber staat die weer alle publiciteit doet vergeten.
Na die fase komt de *koppig tegen ouders fase*, we gaan de fase in van Punk, Rock, Metal, Trance, Dance en oorkanker (ik heb geen andere beschrijving voor de rotzooi die men Dubstep noemt, ja, ik noem het rotzooi!!!, geen muziek maar zelfs eerder oorkanker ja, zo rampzalig slecht vind ik het!)
Na die fase gaan we naar de fase van Jazz, blues, soul, de meer relaxte kant van muziek, je gaat niet meer schuren of schuifelen maar gewoon genieten van elkaars gezelschap en gezelligheid :), de muziek wordt beschaafder en beleefder. Je hebt meer respect voor anderen en houdt ook rekening met ze.
Tot je uiteindelijk ouder wordt, je verdiept je meer in muziek, je gaat luisteren naar de klassiekers en zelfs de bands die je vroeger oubollig vond worden tof voor je, bands als Queen, Pink Floyd, The Rolling Stones, ze worden belangrijker voor je in je leven en als je kinderen hebt drijf je ze zelfs gek maar het is voor een goede zaak want wanneer zij jouw leeftijd hebben bereikt zullen ze je begrijpen en dat is waarom sommige muziek tijdloos zal blijven, omdat sommige nummers onvervangbaar zullen zijn en altijd onder de klassiekers zullen vallen, het maakt niets uit uit welke generatie je komt.