Ieder jaar zijn er wel een paar pareltjes die onder de radar door duiken. Soms komt dat omdat het gewoon spellen zijn die absoluut niet de promotie krijgen die ze verdienen en soms komt dat omdat de interesse gewoon laag ligt omdat het origineel al eigenlijk niets deed en men denkt dat gamers stiekem niet op een vervolg zit te wachten.
Een van de spellen waarvan ik persoonlijk nooit had verwacht dat het een vervolg zou gaan krijgen is het spel Nier. Nier was ten tijde van de release een van die titels die wel redelijk scoorden maar een beetje werd overspoeld door titels die op dat moment qua schaal en graphics een stuk prominenter in beeld kwamen terwijl qua verhaal Nier toen al een pareltje was, sterker nog, wanneer je moeite deed om je te verdiepen in het spel kwam je er achter dat het spel meer was dan alleen een hack and slash titel. Maar we gaan het hier niet hebben over Nier, we gaan het hier hebben over Nier Automata, het onverwachte maar na het spelen langverwachte vervolg. Maar is het wel een vervolg vraag ik mij af.
In de verre toekomst, duizenden jaren na de eerste Nier heeft de mensheid zich teruggetrokken naar de maan nadat aliens door middel van robots de mensheid heeft verdreven. Daar heeft de mensheid het android leger YoRHa opgericht wat op Aarde voor de mensheid tegen de machines vecht om uiteindelijk de Aarde weer leefbaar te maken voor de mensheid en zo weer terug te keren.
Je verhaal begint met 2B, een vrouwelijke android die strict volgens de regels handelt. Samen met 9S, een mannelijk android model die wat meer een losbol is en emoties toont gaat zij op pad om haar missie voor de mensheid uit te voeren. Gaandeweg kom je er echter achter dat er meer aan de hand is dan je wordt verteld en wordt de hele missie anders.
Het bijzondere van het verhaal is overigens dat iedere playthrough anders is. Er zijn 26 verschillende eindes waarbij einde A t/m E de main story line eindes zijn. Wanneer je namelijk de eerste playthrough hebt afgerond dien je te beginnen aan je tweede die je niet alleen de eerste playthrough lijkt te herhalen maar dan met net iets anders. Waarbij je derde playthrough totaal anders zal zijn. Het spel wilt dus ook dat je verder gaat spelen, dat je weer opnieuw begint want alleen op die manier zal je uiteindelijk de bedoeling en het verhaal en je missie volledig gaan begrijpen.
Bijzondere stijl
Als er een ding is wat wij weten van spellen die ontwikkeld dan wel bedacht zijn door Yoko Taro dan is het wel dat bij geen enkel spel je eigenlijk weet wat je precies kan verwachten en dat is ook bij Nier Automata, wat hij samen met Platinum Games maakt het geval. Want aan de ene kant kan je zeggen dat het spel een vervolg is op het onderschatte Nier op de PS3 en Xbox 360 wat een bijzondere Action RPG was die misschien wel door teveel mensen is genegeerd omdat het spel niet iedereen aansprak. Nier combineerde namelijk net als Nier Automata dat doet op diverse manieren de verschillende genres om zo toch wel een aparte ervaring te bieden. Want net als bij Nier is Nier Automata meer dan alleen een action RPG. Het spel verandert namelijk op momenten van Action RPG naar een hack and slash om over te gaan in een schmupper in diverse stijlen. Het spel is in dat opzicht best uniek te noemen om zo divers en zo invloedrijk. En de diversiteit houdt niet alleen op met alle diverse gameplay elementen die je tegenkomt want ook de androids waar je mee gaat spelen verschillen flink van elkaar want waar 2B bijvoorbeeld twee wapens heeft en daar gruwelijke combinaties mee kan maken heeft 9S maar 1 wapen maar kan je met hem de vijand hacken om zo bijvoorbeeld flink wat schade te geven indien je slaagt en geloof mij, dat is niet zo makkelijk als dat in eerste opzicht lijkt. Je zal wanneer je geen schmup spellen gewend bent er flink wat keren van balen dat je het weer opnieuw moet starten maar de beloning is zoals vaker in dit soort spellen zo ontzettend bevredigend. Eigenlijk is Nier Automata een ideaal opstapje te noemen voor mensen die aan spellen als Dark Souls willen gaan beginnen omdat je juist door de diverse karakters op die manier langzaam maar zeker leert je mannetje te staan en zo wanneer je eenmaal de smaak te pakken hebt door te groeien naar de nog moeilijkere titels (maar dat hoeft in principe niet want Nier Automata bevat een moeilijkheidsgraad die vergelijkbaar te noemen is).
Net als in reguliere RPG’s krijg je de mogelijkheid om je karakter te verbeteren naar mate je verder komt. Dit doe je door verschillende chips te vinden dan wel te kopen en te installeren. Iedere chip (je hebt echter maar beperkte ruimte) kan bepaalde aspecten van je verbeteren en wanneer je dood gaat is het van levensbelang dat je snel terugkeert om ze terug te krijgen (net als bij de Souls titels overigens).
Dit kan overigens niet alleen bij jezelf maar ook bij de Pod die je vergezelt. De Pod is een robotje dat in de lucht bij je zweeft die ook diverse aanvallen kan uitvoeren om zo bijvoorbeeld een groot gevecht een stukje eenvoudiger te maken. Helemaal bij de grote boss fights (want tja, Platinum Games staat daar wel om bekend) scheelt dat een boel. De pod is echter beperkt bruikbaar (behalve op Easy want dan kan de pod onbeperkt aanvallen) waardoor je niet blind kan vertrouwen op de hulp. Slim spelen en juiste chips kiezen voor je pod is dus van levensbelang.
Je staat er dus gelukkig niet helemaal alleen voor en dat is denk ik ook maar goed ook want zoals al eerder gezegd, het spel is niet makkelijk en iedere hulp is welkom.
Het level design is door de diverse speelmethodes overigens zeer uitzonderlijk te noemen. De lege omgevingen van een verlaten Aarde tonen een troosteloos beeld al zijn er ook prachtige momenten die daardoor worden geschapen en het grote contrast met bijzondere omgevingen zoals Amusement Park waar het allemaal heel druk aan voelt en wat totaal iets anders is als wat je eerder hebt gezien. Beschik je over een TV met HDR dan zit er net dat extra beetje “pop” in waardoor het net wat meer er uit schiet, helemaal het gebied met het verlaten pretpark zal je even doen stilstaan om te genieten van de schoonheid van het spel. Waar de omgevingen echter zeer divers te noemen zijn qua gebied zal je als Science Fiction liefhebber regelmatig diverse homages aan beroemde films tegen komen die subtiel in het spel zijn verwerkt.
Muziek is magistraal
Het maken van een soundtrack is al een klus an sich, het maken van een memorabele soundtrack kan al bijna een meesterwerk worden genoemd maar de soundtrack van Nier: Automata is een op zichzelf staand meesterwerk te noemen.
Het gebeurt niet vaak dat een soundtrack mij op momenten tot tranen weet te roeren in een spel maar ik moet eerlijk toegeven dat Nier: Automata mij tot tranen toe heeft weten te roeren en bij een spel waarin je eigenlijk alleen maar met en tegen machines speelt moet ik zeggen dat deze soundtrack een zeer menselijke factor bevat. De soundtrack weet precies op welk moment men een emotie moet zien op te wekken en dat zorgt er voor dat je als gamer helemaal in het spel wordt getrokken zoals tegenwoordig eigenlijk niet veel soundtracks meer weten te bereiken. Het is een soundtrack die eigenlijk meer verdient dan alleen een digitale release. Ik weet zeker dat gamers die Nier Automata spelen en een platenspeler hebben staan maar al te graag deze soundtrack op Vinyl willen afspelen om gewoon in contact te staan met de muziek want het weet een bepaald gevoel op te wekken bij de spelers waardoor je niet alleen verlangt naar meer maar aan de andere kant ook om er eindeloos naar te luisteren en je volledig in de muziek te doen verliezen, zo een warm en emotioneel gevoel weet het op te wekken. Ik heb zoiets moois zelden in een game gehoord.
Duistere wolkjes
En hoe mooi dit spel ook mag zijn en hoe uitzonderlijk het te noemen is in zoveel aspecten moeten wij toch even de minpunten bespreken en dat is er eigenlijk een waar de meeste JRPG’s mee kampen en dat is de belabberde cameravoering. Op verschillende momenten zal je namelijk (mede door de veranderlijke camerastandpunten) af en toe het overzicht compleet kwijtraken. Het spel past de besturing namelijk niet aan wanneer de camera van standpunt verwisselt waardoor je voornamelijk in het begin even het spoor bijster zal zijn. Dit wordt overigens gecompenseerd met een Trophy de eerste keer dat je dit overkomt en je ergens met de camera komt wat niet helemaal de bedoeling is.
Op een of andere manier blijft het bij JRPG’s echter steeds botsen op het gebied van de cameravoering in het westen waardoor niet iedereen er optimaal van zal gaan genieten, sterker nog, het zal misschien voor sommige gamers de reden zijn om het snel weg te leggen en dat is zo ontzettend zonde want het spel speelt verder namelijk als een trein. Sterker nog, het geeft je iedere keer een uitdaging die je ondertussen motiveert om door te blijven gaan.
Hoewel het spel zeer soepel speelt heeft het wel af en toe last van framedrops wat helaas soms erg opvallend is wat je liever niet zou willen zien in een spel als Nier Automata want juist dit soort titels moeten het hebben van een soepele gameplay (en natuurlijk een zo laag mogelijke input lag). Gelukkig komen die framedrops eigenlijk niet voor in gevechtsscenes maar juist grotendeels daarbuiten.
PS4 Pro performance
Zoals met veel recente PS4 titels wordt er met de PS4 Pro natuurlijk wat extra performance beschikbaar en zoals je van mij gewend bent leg ik even uit of het invloed heeft op het spel.
Hoewel de PS4 kan upscalen naar 4K is het spel alleen speelbaar in 1080p. Dit om de beelden vloeiend te houden. In tegenstelling tot de gewone PS4 wordt er op de PS4 Pro Anti Aliasing toegepast waardoor het er net wat scherper uitziet met minder karteltjes in het beeld.
Hoewel de PS4 Pro een soepelere speel ervaring biedt heeft ook de PS4 Pro af en toe last van framedrops. Vreemd genoeg gebeurt dit niet in de grote gevechten die je tegen komt op je weg maar juist op de wat rustigere momenten in de grote open omgevingen. Dit komt grotendeels doordat er ook weinig pop-up in zit. Je kan van ver al de verschillende robots zien, duidelijk herkennen wat voor type ze zijn en de drops die je door het spel vindt met diverse items kan je ook al van verre zien. In dat opzicht is het voor een openwereld titel indrukwekkend te noemen dat het allemaal zo soepel speelbaar is.
Beide consoles weten overigens grotendeels de 60fps te behalen waardoor de gevechten voor het grootste gedeelte van de tijd zeer soepel aanvoelen.
Conclusie
Nier Automata is een van de spellen die je misschien niet snel zal gaan oppikken, je hebt er misschien nauwelijks van gehoord, laat staan de demo gespeeld maar hopelijk heeft deze review je weten te overtuigen dat dit spel een van die zeldzame pareltjes is die een generatie maar zelden krijgt.
Qua verhaal en gameplay is het spel op een zeldzaam niveau wat wij dit jaar toevallig al meerdere keren hebben gezien (2017 is een uitzonderlijk goed game jaar) maar eigenlijk op zo een unieke manier bij elkaar weet te brengen dat het bijna een symfonie orkest te noemen is. Eigenlijk kloppen er zo ontzettend veel aspecten van dit spel dat je de graphics (die een klein beetje tegenvallen) voor lief neemt. Toch een waarschuwing, het spel is niet voor iedereen. De hoge moeilijkheidsgraad is er een die je niet moet onderschatten. Waar daarentegen hard te moeilijk kan zijn is Easy zeker met de Auto Chips:ON (een soort automatisch vuur van je POD die zelf richt) te makkelijk te noemen.
Mocht je er over nadenken om het spel te gaan halen raad ik je aan om toch eerste de Demo te proberen. Het spel is absoluut een pareltje te noemen maar is niet voor iedereen geschikt. Wie wel het spel uiteindelijk haalt zal een van de betere PS4 exclusives op de consoles in huis halen. Het spel is ook voor de PC beschikbaar maar hier is het wel aan te raden om een controller op aan te sluiten.
Alles bij elkaar opgeteld kom je bij dit spel op een ervaring waarbij ik persoonlijk alleen The Last of Us en Horizon Zero Dawn hoger zou plaatsen en dat is puur vanwege de camera die gewoon af en toe tegen de speler lijkt te werken helaas. Desondanks mag gezegd worden dat Yoko Taro met hulp van Platinum Games een waar meesterwerk heeft weten af te leveren wat eigenlijk niet mag worden gemist.
+ Soundtrack
+ Spectaculaire afwisselende gameplay
+ Design
– Camera
– Grafisch niet altijd even indrukwekkend
Cijfer: 9.25
