De point and click adventure spellen zijn misschien wel een van de oudste vorm van adventure games op de computer, gebeurde dat in eerste instantie door middel van tekst, later door middel van toetsenbord en muis controle om later ook naar de consoles te komen.
Een van de misschien wel minder bekende titels maar wel een met een zeer goede reputatie is de Syberia serie. Het probleem van deze serie is echter dat het laatste deel 13 jaar geleden uit is gekomen. Tot afgelopen april.
Mysterie met een snufje cyberpunk
De Syberia serie draait om de Amerikaanse advocate Kate Walker die in de voorgaande delen op zoek was naar een mysterieus eiland samen met een client waar de mammoeten nog zouden leven. Naast een groots mysterie wist het spel met diepgaande puzzels de gamer bezig te houden.
Syberia III begint vlak na Syberia II. Kate Walker is aangespoeld nadat ze schipbreuk heeft geleden met een zelfgemaakte boot om van het mysterieuze eiland te ontsnappen. Hier wordt ze gered door het Youkol volk die haar naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis brengt. In het ziekenhuis lijkt niet alles te zijn wat het lijkt en besluit Kate Walker om de Youkol te helpen met het voltooien van de eeuwenoude traditie die ze hebben namelijk de migratie van de Sneeuw Struisvogels begeleiden.
Het verhaal klinkt mysterieus en misschien een beetje zweverig tegelijkertijd maar is tegelijkertijd een van de sterkste punten van het spel.
Houterig bijten op een houtje
Bij een point and click adventure titel moet je je realiseren dat de gameplay niet de meest soepele is die je gewend bent van adventure titels zoals Tombraider en Uncharted. Ze zijn vaak wat houteriger omdat de aandacht nu eenmaal meer uit gaat naar de verhaalvertelling en de puzzels die moeten worden opgelost. Toch zijn de animaties van bewegingen soms van belang omdat je soms snel bepaalde puzzels moet oplossen en een houterige animatie kan er dan voor zorgen dat je bijvoorbeeld net er naast staat of op de verkeerde knop drukt. De besturing is, als die al reageert namelijk zeer bot te noemen. Vergeet de soepele besturing van spellen die je tegenwoordig gewend bent want de besturing van Syberia III is vergelijkbaar met vele andere point and click titels en dat is namelijk houterig, niet zo heel erg precies en zelfs lomp te noemen.
Sterker nog, dit effect wordt versterkt door de constante framedrops wanneer je in een wat grotere omgeving gewoon rondloopt. Het is onbegrijpelijk hoe dit plaats kan vinden in dit spel. Alsof het niet goed is geoptimaliseerd voor de PS4.
Ook zorgt het er voor dat het misschien allemaal wat knullig er uit ziet en aan voelt. Dit gevoel wordt eigenlijk versterkt wanneer je kijkt naar de animaties zelf wanneer men aan het praten is. De lipsync zit er eigenlijk volledig naast. Je kan er bij wijze van spreken van uit gaan dat dit op geen enkel moment goed zal zijn, het stoort eigenlijk bij ieder gesprek wat eigenlijk nog een andere ergernis naar voren brengt en dat is namelijk de dialogen zelf. Hoewel de verhaallijn goed wordt gebracht is eigenlijk de voice casting een opsomming van missers te noemen. Alleen de stem van Kate Walker past een beetje bij het karakter. Je zal bijvoorbeeld regelmatig hele jonge stemmen bij oudere karakters horen wat je volledig even van het pad af zal doen raken. Het is verwarrend en haalt je eigenlijk uit het interessante verhaal wat helemaal als je de voorgaande Syberia titels hebt gespeeld gelijk weet aan te grijpen. Het bevat namelijk allemaal hele slimme verwijzingen zoals de voorgaande delen dat ook deden.
Meer dan alleen animaties
Maar een spel draait natuurlijk om meer dan alleen de looks en hoe het klinkt, helemaal bij een point and click adventure waar het voornamelijk om het verhaal en de puzzels draait en daar moet van worden gezegd dat dat weer prima in elkaar steekt, sterker nog het is een van de beteren in dit genre van de afgelopen paar jaar te noemen. Nu denk je misschien dat dat er relatief weinig zijn omdat ze niet allemaal op de consoles uitkomen natuurlijk maar op de PC zijn dat er genoeg en de verhouding tussen verhaal en puzzels is uitstekend te noemen. Het is dan ook jammer dat men aan de rest zo weinig aandacht heeft besteedt al kan je daar budgetaire redenen voor noemen, het is een welbekend geheim dat de studio jarenlang geldproblemen heeft gehad en met moeite maar de financiën bij elkaar heeft weten te sprokkelen om dit derde verhaal aan ons te vertellen. En het is jammer dat het op deze manier is gegaan want het lijkt wel alsof men op bijna alles heeft willen besparen. Je kan namelijk zelfs bij de karakters zien hoe laag de kwaliteit texturing is.
Alsof men er gewoon geen tijd voor had en men maar het broodnodige aan heeft gedaan om uiteindelijk het spel na al die jaren alsnog uit kon brengen al was het maar voor een zacht prijsje want voor de volle mep zou dit spel absoluut niet het geld waard zijn geweest, zelfs voor de zachte prijs is het eigenlijk niet de moeite waard tenzij je fan bent van dit genre dan wel deze franchise.
PS4 Pro enhanced?
Hoewel de hoes zegt dat het spel ook geoptimaliseerd is voor de PS4 Pro moet ik eerlijk gezegd zeggen dat mij niet veel is opgevallen. De graphics maakten weinig verschil en ook de speelbaarheid maakte weinig verschil. Ik denk zelfs eerder dat de hogere resolutie die de PS4 ondersteunt het spel er slechter laat uitzien dan beter. De kracht van de PS4 Pro zorgt er in ieder geval niet voor dat de framedrops weg gaan. Het is gewoon een beetje jammer te noemen. Aan de andere kant is dit ook niet echt een spel wat mede zal draaien om de graphics.
Is het de moeite waard?
Dat is nu uiteindelijk de vraag waar het allemaal om draait toch? Is het met al die tekortkomingen wel allemaal de moeite waard om het spel te halen als je op zoek bent naar een nieuwe point and click adventure titel?
En het antwoord op die vraag is Ja en Nee.
Heb je de voorgaande delen gespeeld dan zal je genieten van het verhaal en de setting. Je bent al gewend aan de soms lompe besturing en je weet wat je kan verwachten qua gameplay. Mede door de verhaallijn is het in dat opzicht voor de fans ook absoluut een goed vervolg te noemen waar je je geen buil aan kan vallen. Verwacht echter niet drastische veranderingen, de graphics kan je zelfs bijna vergelijkbaar noemen met de voorgaande delen waardoor het eigenlijk puur om het verhaal wel gespeeld kan worden als je de voorgaande delen leuk vond. Je ergert je namelijk dan niet zo heel erg aan de slechte lip-sync en de slechte animaties. Maar niet voor de prijs dat het nu te koop is.
Heb je echter nog niet eerder de Syberia spellen gespeeld dan raad ik je aan om die voorgaande delen eerst te spelen en daarna pas dit spel te spelen door het goedkoop uit de budgetbakken te halen.
Heel vaak is een goed verhaal de ruggengraat van ieder spel en de rest is vaak van wat minder belang tot een bepaalde hoogte. Het grote probleem van Syberia 3 is dat eigenlijk de rest van dusdanig niveau is dat het gewoon niet gered kan worden door het goede verhaal omdat de rest blijkbaar van dusdanig onderliggend belang was dat men er nauwelijks moeite in heeft gestoken. Het spel is gewoon een teleurstelling wat juist door de rampzalige gameplay het zelfs te moeilijk maakt om bepaalde achievements/trophies te behalen omdat de besturing zo rampzalig is. Het ligt niet aan de moeilijkheidsgraad maar aan de besturing. Heel erg jammer.
Cijfer: 5
+Verhaal gaat dieper dan je denkt, als je voorgaande delen hebt gespeeld zit je te smullen.
+Setting heel erg sfeervol
– Besturing en animaties erg houterig en niet precies
– Graphics achtergrond zijn top maar de rest is gewoon hopeloos achterhaald.
– Lip-Sync is totaal niet synchroon
