Review: Guardians of the Galaxy Vol. 2

Drie jaar geleden kwam er opeens een Marvel films met een groepje karakters waar nog nooit iemand van leek te hebben gehoord. Een groepje A-Holes die even het universum moeten beschermen. Noemden zichzelf de Guardians of the Galaxy en iedereen had iets van “dat gaat nooit iets worden” tot ze de trailers zagen.

Wat wij voorgeschoteld kregen was een film met de juiste hoeveelheid humor, muziek en actie op een manier die wij nog niet eerder hadden gezien in het Marvel universum en eerlijk is eerlijk, het werkte uitstekend.

Nu zitten wij drie jaar later en is het weer tijd voor een nieuwe Guardians of the Galaxy film. Weet de film ons net zo te verassen als in het eerste deel of is het een bittere teleurstelling geworden?

Waar het eerste deel draaide om het samenbrengen van de Guardians gaat het in het tweede deel meer om het samenkomen als een familie (ja, we hebben dit jaar veel films die om familie draaien). Wanneer een missie niet helemaal gaat zoals de Guardians hebben gepland worden ze gered door een mysterieus wezen genaamd Ego die beweert Peter Quill zijn vader te zijn. Dit brengt ze naar de andere kant van het universum naar Ego zijn planeet waar echter Ego niet zo vriendelijk lijkt te zijn als men in eerste instantie dacht.

Guardians-of-the-Galaxy-Vol-2-trailer-breakdown-70

Meer grappen, meer muziek, meer actie, meer Groot, meer herhaling.

Je zou bijna denken dat James Gunn een succesformule heeft gevonden want eigenlijk alles wat in het eerste deel zo goed deed is ook nu weer hetgeen wat de film zo goed maakte.

De film weet precies op de juiste momenten de geweldige soundtrack naar voren te brengen met popsongs uit de jaren 60 en70 die een juiste snaar weten te raken. Ook als je niet een fan bent van muziek uit die jaren merk je wel dat de liedjes in je hoofd blijven zitten en je daarbij eigenlijk mee te nemen naar de bijzondere werelden waar de Guardians zich ook bevinden. Hoewel misschien niet zo goed als bij het eerste deel moet gezegd worden dat ook dit keer de muziek de film naar de juiste mood weet te brengen voor hetgeen wat er op het scherm gebeurt en als je ook goed luistert geeft de muziek ook hints af voor een van de volgende films in het Marvel Cinematic Universum.

guardians-of-the-galaxy

Hoewel je soms denkt dat je van bepaalde grappen geen genoeg kan krijgen moet ik zeggen dat ik op een gegeven moment eigenlijk het gevoel had dat het iets te geforceerd was met bepaalde grappen. Op een gegeven moment heb je de grappen wel gezien en waren ze misschien in het eerste deel erg leuk maar om in het vervolg ze weer meerdere keren te maken daar word je op een gegeven moment wel moe van. Het is ook hetgeen wat er mede voor zorgt dat je het gevoel hebt dat dit tweede deel veel langer duurt dan het origineel. Er zitten bepaalde stukken in de film waarbij je echt het gevoel krijgt dat de film veel te lang duurt en dat heeft mede met bepaalde grappen te maken. Ook Groot, hoe schattig hij ook mag zijn is op een gegeven moment vervelend aan het worden wat je een beetje uit de film haalt omdat het natuurlijk niet allemaal om Groot en de grappen draait.

Wat mij bij bepaalde grappen opviel was dat Drax misschien niet altijd heel erg grappig was maar wel bepaalde succesvolle voorzetten gaf in combinatie met Mantis (die twee weten samen flink wat lachers op hun hand te krijgen) en ook Nebula is een zeer leuke toevoeging aan de groep die je niet eerder zou verwachten.

Maar misschien wel het karakter waar je je in deze film het meeste in zal gaan vastbijten en waar je van gaat houden is Yondu. Michael Rooker geeft dit personage en vertelt de achtergrond zo emotioneel en met zoveel humor dat je eigenlijk vergeet dat het draait om de band tussen Peter Quill en Ego. Yondu steelt namelijk iedere scene de show en geeft de film een totaal andere vibe dan het origineel waardoor naar mate je meer over de film nadenkt je meer van dit karakter gaat houden dan menig ander karakter.

guardians-of-the-galaxy-2-michael-rooker

Nu denk je misschien, goh Joris, dat klinkt eigenlijk best wel als een slechte film dat je nu aan het beschrijven bent maar dat is het dus absoluut niet, sterker nog, hij komt heel dichtbij het origineel qua kwaliteit en karakters en humor.

Het enige wat storend is aan deze film is dat sommige grappen van dusdanig niveau zijn dat je het niet zou verwachten bij deze film (juist omdat heel veel grappen zo ontzettend slim in elkaar zitten) en het een beetje het tempo uit de film haalt op bepaalde momenten. Wanneer de film echter lekker op dreef komt zal je zitten genieten en hoop je eigenlijk dat het avontuur verder gaat want de film is ook opeens voorbij. Opeens begint de aftiteling en zit je even beduusd te kijken (om vervolgens verwend te worden met 5! Post-credits scenes.

gallery-1486477346-guardians-of-the-galaxy-vol-2-nebula

Wat mij eigenlijk verbaasde aan het verhaal van deze film is dat het in eerste instantie helemaal niets met de opbouw van het MCU naar de volgende Avengers film Infinity War te maken lijkt te hebben. James Gunn heeft zelf ook gezegd dat het een volledig opzichzelf staand verhaal is geworden deze film en toch, toch zitten er genoeg verwijzingen in naar de volgende Avengers film en ik denk ook dat bij Thor Ragnarok wij de Guardians (dan wel subtiel) naar voren zien komen. De Post credits scenes, de dialogen in de film zelf maar ook de soundtrack geeft namelijk subtiele hints daar naar toe en dat zorgt er indirect voor dat ook deze film vitaal is voor wat er komen gaat.

NEGaY0Ah7uVDJO_1_b

Conclusie:
Niet zo verassend uiteindelijk als het origineel maar zeker de moeite waard om te gaan bekijken en zeker een must see. En overigens kuddo’s voor wie de originele Guardians of de Galaxy herkent in de film.

guardians-of-the-galaxy-vol-2-suggests-that-music-will-have-bigger-role

Wat wij overigens niet moeten vergeten is 1 ding: Wij zijn Groot!

Cijfer: 8