Review: Last Christmas

Het is alweer een tijdje geleden sinds ik een review heb geschreven en het werd naar mijn mening wel weer tijd voor het schrijven van een review nadat ik er achter ben gekomen dat ik eigenlijk weer zeer regelmatig films aan het bekijken ben met veel plezier.

Afgelopen week ben ik naar Last Christmas geweest. Even iets anders dus dan het vele Marvel en actie geweld maar juist wel weer iets wat perfect bij deze tijd van het jaar past nu de dagen steeds korter worden en Sinterklaas en Kerst steeds dichterbij komen.

Last Christmas draait om Kate, eigenlijk Katerina (gespeeld door Emilia Clarke) en na een ernstige ziekte in het voorgaande jaar heeft zij haar leven niet meer op orde. Ze verplaatst zich van vriendin naar vriendin voor onderdak om maar niet terug te hoeven naar het huis van haar ouders (waar haar moeder wordt gespeeld door een geweldige Emma Thompson). Om het door haar wilde leven en alcohol misbruik steeds te verpesten en er weer wordt uitgetrapt. Ook op haar werk in een Kerstwinkel, waar Santa (geweldige Michelle Yeoh) de scepter zwaait maakt ze er een puinhoop van omdat ze haar problemen meeneemt en die invloed hebben op haar werkzaamheden.
En wanneer ze helemaal rock bottom lijkt te belanden ontmoet ze Tom (gespeeld door Henry Golding), een jongeman die haar weet af te leiden van waar ze mee bezig is en zo voor haar doen eigenaardig is dat zij eigenlijk geen genoeg krijgt van hem en zijn invloed er voor zorgt dat zij langzaam maar zeker er weer bovenop komt maar hoe beter zij zich begint te voelen hoe minder zij hem ziet…

Ieder jaar rond Kerstmis krijg je de ene na de andere romantische komedie waar je eigenlijk constant van te voren al kan voorspellen wat er zal gaan gebeuren. Het is iets wat wij eigenlijk ook verlangen rond deze tijd van het jaar van deze films en met een titel als Last Christmas dan is dat ook wel iets wat je haast zou gaan verwachten van deze film maar deze film is anders, tenminste, de film heeft een prachtige twist waardoor het zelfs een verassing mag noemen in vergelijking met wat je meestal krijgt.

De film zelf doet overigens niet veel nieuws maar het verhaal zelf voelt wel fris aan. Het gebeurt niet vaak dat een romantische komedie op een of andere manier je steeds dieper in het verhaal weet te sleuren ondanks de herhaling van diverse cliches. Het klinkt dan ook een beetje vreemd om een film die zo veel herhalende zetten doet dan toch een aanrader genoemd kan worden. Sterker nog, het overtreft zelfs bij diverse mensen de film Love Actually omdat het gedeeltelijk heel erg herkenbaar aan voelt hoe mensen zich soms na een zwaar ziektebed voelen en er weer bovenop krabbelen terwijl voor anderen de film een heel mooi eerbetoon is aan de muziek van George Michael die misschien wel in de band Wham een van de meest herkenbare kerstsongs wist te maken die ook de titel is van deze film.

Er zijn genoeg betere romantische komedies en misschien ook wel betere Kerstfilms maar gecombineerd is dit misschien wel een van de mooiste feel good movies van dit moment en absoluut een aanrader te noemen voor als je even weg wilt zwijmelen met een geliefde of in je eentje als je gewoon wilt wegdromen en daar is deze film misschien wel het perfecte excuus voor. (neem wel een zakdoekje mee)

Cijfer: 7.5