Eerlijk is eerlijk, ik vind het vaak wel leuk om lijstjes te maken van wat mijn favoriete game of film was van het jaar. Dit jaar was een jaar dat anders was dan normaal en dus doe ik het qua games dit keer niet in een normaal lijstje en klaar maar geef ik een wat ruimere uitleg bij waarom ik het spel zo tof vond en wat voor een spel het is.
Tijd voor nummer 9: Doom Eternal
Doom, een ijzersterke franchise die sinds de jaren 90 regelmatig weer een comeback weet te maken. Soms is er een deel wat minder sterk en toch heeft het door de jaren heen flink wat fans weten te behouden en verkocht het spel toch meer dan genoeg om nieuwe delen te rechtvaardigen.
Toch is het een paar jaar stil geweest rond de franchise tot in 2016 er een zogeheten reboot kwam met als titel “Doom”. En deze reboot bleek een schot in de roos te zijn met een van de tofste delen van de serie waarbij het weer draaide om waar het eigenlijk in het begin van de franchise om draaide namelijk harde shooter actie die gangetje gangetje zich afspeelde op Mars waar wetenschappers de letterlijke poorten naar de Hel hadden geopend en monsters de wereld overnamen. Dit allemaal natuurlijk in 60fps en met prachtige graphics (helemaal met de 60fps is het indrukwekkend te noemen).
Het vervolg, Doom Eternal gooit er eigenlijk een flinke stap bovenop. Weg met de gangetjes en hallo grotere wereld. Betere graphics met een hogere resolutie zonder dat men de 60fps heeft losgelaten zorgen er voor dat het spel een unieke prestatie neerzet. Je kan dit absoluut qua shooters een van de mooiste games van het jaar noemen, als je tenminste de tijd kan nemen om er bij stil te staan want de actie in het spel is razendsnel te noemen, zo snel zelfs dat je op een gegeven moment lekker in een flow kan komen van kill naar kill wat gewoon perfect past bij een game als deze. Heerlijk hoe goed ze dit spel in dat opzicht hebben neergezet en een verademing in deze tijd voor een verhalende shooter.
Helaas is dit overigens niet voor iedereen ideaal te noemen. Het spel is namelijk zo intensief voor sommigen dat het zelfs een vorm van wagenziekte oproept bij sommige spelers en dat het een oncomfortabele gamesessie wordt wat jammer is. Het spel vraagt namelijk door de hoge framerate en de razendsnelle actie er voor dat je constant goed moet blijven opletten. De vijanden kunnen overal vandaan komen en even stil staan en adem happen is in de arena’s waar je steeds tegen de vijanden zal gaan vechten (om het zo maar even te noemen) bijna onmogelijk te noemen.
Persoonlijk is het voor mij een van de beste shooters in jaren te noemen en zeker een van de beste spellen van 2020. Het is in de basis nog steeds de vette solide Doom game maar dan met mooiere graphics en zelfs een grotere wereld dan je gewend bent van de franchise. Het toevoegen van subtiele puzzel elementen om door bepaalde gebieden te komen is dan wel een interessante afwisseling te noemen maar voegt eigenlijk meestal weinig toe en haalt je zelfs een beetje uit de flow (maar goed, je kan dan wel even naar adem happen).
Absoluut een aanrader als je een liefhebber bent van shooters. En een waardige nummer 9 van 2020!