Eerlijk is eerlijk, ik vind het vaak wel leuk om lijstjes te maken van wat mijn favoriete game of film was van het jaar. Dit jaar was een jaar dat anders was dan normaal en dus doe ik het qua games dit keer niet in een normaal lijstje en klaar maar geef ik een wat ruimere uitleg bij waarom ik het spel zo tof vond en wat voor een spel het is.
En het is tijd voor nummer 4: Ori and the Will of the Wisps
Ik ben nooit goed geweest in platform games. Sterker nog, ik ben er nog steeds verschrikkelijk slecht in maar op een of andere manier heb ik heel erg veel bewondering voor Ori: Will of the Wisps. Het spel is een vervolg van Ori and the Blind Forrest wat al een van de mooiste games was van de vorige generatie om alleen maar te worden opgevolgd door een nog mooiere sfeervollere game.
Want het spel is qua grafische stijl en muziek zo oogstrelend dat je je helemaal kan verliezen in deze wereld zonder dat je eigenlijk in het begin door hebt wat de bedoeling is van het spel. En naar mate je verder komt krijg je langzaam maar zeker meer door wat de bedoeling is waardoor je opeens vele uren verder bent. Ori heeft zo een invloed op je, het spel betovert je zonder woorden met een prachtige wereld waarin een sfeervol verhaal wordt verteld waarbij de wereld, de graphics maar boven alles de muziek zo een hele grote invloed hebben dat je gewoon verliefd wordt.
Het is eigenlijk een spel waar je niet over moet lezen maar wat je moet beleven waarbij je al snel volledig wordt betoverd en je niet meer weet waarom je het spel niet eerder hebt geprobeerd.
Ik weet nog een moment in het spel bij het vervolg waarbij ik mij zat op te vreten in het begin bij een stukje waar ik maar niet verder kwam. Het bleef mij maar frustreren en ik zat bijna te mopperen op slecht level design tot ik er achter kwam dat ik gewoon niet goed had opgelet en ik mijzelf omlaag kon laten vallen om daar dan net weer een “skill” te verdienen dat ik kon vastkleven aan de muren zodat ik weer verder kon. En het erge hiervan was nog, het was gewoon recht voor mijn neus, ik zat gewoon niet goed op te letten. Het mooie hiervan nog van Ori is dat het ook niet wordt ingewreven, het laat je volledig vrij en hoopt dat je op een gegeven moment zelf inziet dat je eigenlijk totaal op de verkeerde plek aan het kijken was zonder dat je eigenlijk het gevoel hebt dat het misschien door slecht game design zou kunnen komen want eerlijk is eerlijk, het spel is gewoon heel erg coulant en vriendelijk richting de speler, je moet alleen in tegenstelling tot heel veel platform games af en toe even de tijd nemen om rond te kijken.
Wat trouwens Ori and the Will of the Wisps heel erg bijzonder maakt is dat het spel het eerste spel is op de Xbox Series X wat je in 4K met 120fps kan spelen wat betekent dat dit spel als eerste volledig gebruik maakt van de kracht van de console zonder dat je ook maar het gevoel hebt dat het spel ook maar aan grafische pracht inboet. En laten wij eerlijk zijn, Ori ziet er (weer) prachtig uit en weet gewoon een van de mooiste games van het jaar naar voren te toveren.
Zelfs voor mensen die niet van platform games houden kan ik het spel van harte aanraden, geweldig spel om even rustig door de wereld heen te springen en je te laten betoveren door het verhaal, de wereld en de muziek.