Eerlijk is eerlijk, ik vind het vaak wel leuk om lijstjes te maken van wat mijn favoriete game of film was van het jaar. Dit jaar was een jaar dat anders was dan normaal en dus doe ik het qua games dit keer niet in een normaal lijstje en klaar maar geef ik een wat ruimere uitleg bij waarom ik het spel zo tof vond en wat voor een spel het is.
Het jaar komt ten einde, tijd voor nummer 3: Assassin’s Creed: Valhalla
Assassin’s Creed: Valhalla
Gaming like a Viking. Assassin’s Creed is een franchise die door de jaren heen door flink wat belangrijke periodes is gegaan. De renaissance, de hoogtijdagen van de piraterij, het oude egypte, het oude Griekenland en nu dus naar de tijd van de Vikingen midden in de middeleeuwen. Misschien wel de duisterste tijd van de mensheid (al komt 2020 denk ik wel redelijk in de buurt). Valhalla is in veel aspecten een verbetering van Odyssey al is het qua oppervlakte een stuk kleiner op het eerste gezicht. Er zijn nog steeds heel veel quests maar het is wel een stuk minder en meer gecentraliseerd.
Het is wel een vreemde gewaarwording om met een lompe Viking opeens wat meer stealth achtige gameplay naar voren te halen maar op een of andere wijze werkt het. Ik noem het wel eens gekscherend Odyssey meets Gears of War en dat vind ik een heerlijke combinatie. Ik kan mij uren verliezen in de geweldige wereld die dit spel biedt, iets wat ik ook al bij Odyssey had. Het is misschien niet de meest diepgaande RPG’s die ik heb gespeeld, sterker nog het heeft eigenlijk voor een groot gedeelte de beperkingen die ook Cyberpunk 2077 heeft maar op een of andere manier accepteer ik dat eerder omdat het spel meer wordt gepresenteerd als een RPG Lite en niet als een full blown RPG zoals Cyberpunk (al is Cyberpunk nu ook al omgedoopt tot een action RPG).
Er valt heel veel te zeggen over het spel uiteindelijk, de Xbox Series versies hebben nog redelijk veel probleempjes die eigenlijk pas bij een nieuwe tv lijken te zijn opgelost bijvoorbeeld maar je krijgt wel een spel wat verder eigenlijk heel gelikt speelt, weinig bugs, een tof verhaal en ook hier weer net als bij Odyssey heeft men geprobeerd om een verhaal in de echte geschiedenis te verwerken en kom je in contact met een aantal historische figuren die de impact van de Vikingen op het Verenigd Koninkrijk laten zien.
Wat ik persoonlijk nog heel erg tof vind van Valhalla is dat je de mogelijkheid hebt om je kamp uit te breiden en om te bouwen tot een waar dorp en gemeenschap. Om dit mogelijk te maken moet je bepaalde raids uitvoeren op een paar locaties om daar de juiste resources te vinden. Het zorgt er voor dat er ook nog een extra gameplay element wordt toegevoegd aan de franchise wat je ook een extra motivatie geeft om de wereld te blijven verkennen. In dat opzicht ben ik ondanks de main story nog lang niet klaar met het spel.
Waarom staat het spel hoger dan Immortals? Eigenlijk omdat dit spel een zeer solide basis heeft en deze heeft weten te verbeteren. Het spel past grafisch en qua gameplay meer in mijn straatje waardoor ik het spel nog wat meer weet te waarderen en hoop dat er nog flink wat meer extra content voor zal gaan komen.
Wat ik persoonlijk wel jammer vind is dat sinds Origin wij steeds losse verhalen spelen en wij deze karakters niet mee zullen nemen naar een volgende game. Aan de andere kant zijn deze games steeds zo uitgebreid dat het eigenlijk ook maar goed is dat men niet probeert om ze nog langer te rekken.
Voor mij in ieder geval een ware nummer 3 en een toffe opvolger van Odyssey.