Eerlijk is eerlijk, ik vind het vaak wel leuk om lijstjes te maken van wat mijn favoriete game of film was van het jaar. Dit jaar was een jaar dat anders was dan normaal en dus doe ik het qua games dit keer niet in een normaal lijstje en klaar maar geef ik een wat ruimere uitleg bij waarom ik het spel zo tof vond en wat voor een spel het is.
Het wordt heel erg spannend want een paar toffe titels heb ik nog niet in de lijst staan. Maar de nummer 2 is voor mij geworden: Cyberpunk 2077
Op de valreep komt dan het spel wat volgens velen ongetwijfeld het spel van het jaar zou worden. Cyberpunk 2077 werd met veel bombarie eigenlijk aangekondigd waarbij de verwachtingen torenhoog lagen door wat CD Projekt Red had neergezet met The Witcher 3 en eerlijk is eerlijk, de verwachtingen zijn gedeeltelijk uitgekomen.
Het spel ziet er oogstrelend goed uit als je de PC versie speelt al stelt het op dit moment op de consoles nog een beetje teleur ondanks dat het spel meerdere keren is uitgesteld juist om het te optimaliseren. Je kan het verschil qua graphics zelfs bijna vergelijken tussen de Switch versie van The Witcher 3 en die van de vorige generatie consoles. De graphics van de current-gen consoles zijn soms pijnlijk te noemen als je het ook kan spelen op de PC of Stadia en dat is iets wat CD Projekt Red terecht kwalijk wordt genomen, het spel had gewoon niet op de current-gen uit mogen komen.
Toch moet gezegd worden dat op de Xbox Series X en de PS5 het spel goed weet mee te komen. Het spel ziet er een stuk beter uit (ondanks het ontbreken van een patch om het ware next-gen gevoel te geven heeft men er toch al rekening mee gehouden) en ook qua framerate zal je een stuk minder problemen tegenkomen met uitzondering van wat tergende pop-up af en toe die soms wel heel erg extreem is.
Maar qua gameplay moet ik zeggen dat ik heel erg positief verrast ben, het speelt als een trein, biedt heel veel afwisseling en biedt je relatief veel vrijheid (al is het een stuk minder dan ik had verwacht).
Maar op een of andere manier weet het verhaal mij niet te grijpen zoals bijvoorbeeld een The Witcher dat deed helaas. Het is misschien iets te oppervlakkig waarbij ik ook het gevoel kreeg dat mijn keuzes nauwelijks invloed hadden op de afloop van het spel, sterker nog, het schijnt dat je tot op het laatste moment pas echt invloed krijgt op de afloop van het verhaal, een beetje een Deus Ex: Mankind Divided scenario. Maar doordat V, je karakter, niet vaak in beeld komt moet ik zeggen dat die keuze eigenlijk heel erg goed werkt. Naar mate je namelijk verder in het spel komt en het verhaal volgt met flink wat side missions krijg ik het gevoel dat ik steeds meer V begin te begrijpen en begin te denken als V.
Ware het niet dat in mijn Xbox playthrough V een vrouw is want ik vind de voice acting sterker, op mijn Stadia playthrough is V een man en erger ik mij af en toe er aan, er mocht overigens van mij wel wat meer diverser aanbod van stemmen in het spel zitten, dit is iets wat RPG’s uit de jaren 90 al beter op orde hadden en dat terwijl er zo een ontzettend goede character creator in het spel zit, het is een bijna onbegrijpelijke keuze.
Een RPG biedt je vaak redelijk veel vrijheden die invloed hebben op de verloop van het verhaal maar bij Cyberpunk lijkt het spel eigenlijk ondanks de vele side missions ook heel erg lineair en soms wat te beperkt te zijn, je kan wel veel missies doen maar veel van die missies zijn niet meer dan even een bokswedstrijdje of een auto kopen, even een huurmoord plegen, ze voegen te weinig toe aan het verhaal.
Er zit bijvoorbeeld geen Bloody Baron achtige quest in het spel om bij The Witcher 3 te blijven en dat is aan de ene kant heel erg interessant om de content te spreiden maar aan de andere kant is het jammer dat er dan weinig memorabel er bij blijft zitten (wel zit er trouwens een geweldige quest bij die je meerdere keren confronteert met de uitkomst hiervan).Nu ik bij het einde van het spel ben aangekomen moet ik zeggen dat mijn verwachtingen op dit moment nog niet volledig zijn uitgekomen. Het spel doet heel erg veel goed, het verhaal is tof, de immersie is tof, er zitten een paar hele leuke side quests bij met een paar toffe karakters en ik zit ook sommige dagen van vroeg tot laat te spelen maar als ik kijk naar het grote plaatje dan moet ik zeggen dat ik blij ben dat ik mijn verwachtingen langzaam begon te temperen. Het spel is niet de must-play voor mij geworden die ik er in het eerste instantie in zag en het is maar goed ook dat ik mijn verwachtingen al vroeg heb aangepast want daardoor is het niet uitgegroeid tot een teleurstelling en heb ik mij eigenlijk zelfs heel erg laten verrassen.
Als CD Projekt RED het spel nog 1x had uitgesteld om zo de ervaring te verbeteren in plaats van het vol met bugs uit te brengen dan is de kans heel erg groot dat het volgend jaar misschien zelfs wel mijn nummer 1 game zou zijn geworden. En let wel, in zo een korte tijd toch mijn nummer 2 worden had ik niet eens meer verwacht, naar mate ik meer speelde is het spel zelfs in mijn top 10 gestegen terwijl die al grotendeels klaar was. Het spel kwam namelijk heel snel bij mij binnen op de zesde plaats en naar mate de dagen vorderden bleef het spel voor mij stijgen maar de nummer 1? Nee, de impact die dat spel heeft gemaakt weet dit spel nog steeds niet te overtreffen.
Meer over Cyberpunk 2077 trouwens volgende week in mijn review :-).