Chorus is misschien wel de vreemde eend in de bijt van mijn top 10 van games voor mij dit jaar maar het is wel een game die zich in een klassiek genre heeft genesteld waar wij eigenlijk zelden een grote release in krijgen (voor zover Chorus een grote release valt te noemen).
Het spel valt namelijk onder de zogeheten space simulators en lijkt heel erg veel op games als Wing Commander waarvan bijvoorbeeld op dit moment Star Citizen misschien wel de bekendste titel is die daar op lijkt terwijl die game nog verre van af is te noemen.
Chorus aan de andere kant is wel af en speelt als een trein kan ik wel zeggen. Sterker nog, dat is misschien wel een van de minpunten te noemen want hoewel je in deze space simulator heel veel ruimte krijgt om je te bewegen moet ik wel zeggen dat het spel je ook wel redelijk beperkt. Het blijven missies uiteindelijk in een beperkte ruimte waardoor je misschien niet de vrijheid krijgt zoals in Everspace maar het komt wel dicht in de buurt.
Bij de aankondiging van het spel kreeg ik gelijk het gevoel wat ik vroeger ook bij Wing Commander had en ik werd gelukkig ook niet in teleurgesteld. Het is misschien niet de beste game in het genre maar het was wel heel erg welkom in dit jaar en het was ook zowaar een goede game. Het had misschien zelfs wel bijna mijn nummer 1 game van het jaar ware het niet dat sommige games mij nog meer naar mijn hart stonden. Maar dit spel heeft het voor elkaar gekregen om voor mij ook stiekem een go-to game te zijn geworden. Je zou het een guilty pleasure kunnen noemen. Het enige wat ik echt jammer vind van deze game is dat het te kort duurt.