Laat ik maar gelijk bevestigen wat vele andere reviews zeggen over deze film, het is niet een echt hoogstaand werkje. Er zijn betere films te vinden in de bioscoop. Er zitten betere films in het repertoire van Cameron Crowe maar in het geheel is het gewoon een lekkere no-brainer waar je met je blik op oneindig rustig naar kan kijken.
Aloha draait om Brian Gilcrest (Bradley Cooper), een voormalige medewerker van defensie voor de VS die naar Hawai wordt gestuurd in dienst van miljardair Carson Welch (Bill Murray) in verband met de bouw van een satelliet. Daar komt hij weer in contact met oud geliefde Tracy (Rachel McAdams) moet hij samenwerken met de soldaat Allison Ng (Emma Stone), een Air Force pilote waar hij langzaam maar zeker verliefd op wordt op het mystieke en mysterieuze Hawaii waar wij bij lange na nog lang niet alle geheimen van hebben ontrafeld.
Het verhaal is niet al te ingewikkeld, iets wat we al een tijdje gewend zijn van Cameron Crowe want op een of andere manier zijn zijn films meer een excuus om een heerlijke soundtrack te gebruiken om een leuk verhaal te vertellen en daar is hij eerlijk gezegd gewoon weg een meester in. Je zal namelijk nooit een film van ohem ongelukkig verlaten, het zijn feel-good movies waar je vrolijk alleen naar kan kijken maar ook gewoon met je partner van kan genieten. Het zijn heerlijke films maar niet voor iedereen.
Het klinkt een beetje vreemd maar dat komt misschien omdat Cameron Crowe gedeeltelijk de muziek het verhaal laat vertellen en misschien gedeeltelijk wel omdat hij voor het vertellen van zijn verhaal altijd een diepere betekenis probeert te vinden in verhalen waarbij hij gebruik wilt maken van de mysteries die hij ontdekt in verkenning van zijn jeugd bijvoorbeeld.
Dit keer heeft hij oude tradities van Hawaii gebruikt om het misschien standaard romantische verhaaltje een vleugje extra te geven. Helaas krijgt hij dat dit keer niet helemaal voor elkaar, het voelt iets te geforceerd aan maar dat leidt niet heel erg af van het verhaal, het is een klein extraatje wat je snel weer zou vergeten waren het niet dat het meerdere keren terugkeert en je je op een gegeven moment begint af te vragen wat het nut er nu van is.
Gelukkig weet Emma Stone de sfeer lekker luchtig te houden al moet ik zelf wel zeggen dat ze wel heel erg snel veranderede van strenge legerkapitein in meisje dat een oogje heeft op Cooper zijn karakter en hem wel leuk vindt zonder dat daar echt een duidelijke reden voor wordt gegeven, het is allemaal net iets te geforceerd en dat is jammer, het gaat net iets te snel om helemaal weg te zwijmelen zoals we eerder deden bij films van Cameron Crowe zoals Almost Famous, Elizabethtown en We Bought A Zoo.
Voeg er echter nog een wel heel erg vergezocht duister militair complot aan toe (wat gewoon door een klein jochie wordt gefilmd) en je hebt uiteindelijk een film die qua geloofwaardigheid eigenlijk snel de kijker verliest terwijl dat absoluut niet nodig was want zo een complot voegt absoluut niets toe aan de film en haalt je juist uit de sfeer waar Cameron Crowe zijn magie altijd weet tevoorschijn te toveren.
De film is uiteindelijk een beetje jammer, ik had me ontzettend er op verheugd om weer te kunnen weg dromen bij een van Cameron Crowe zijn verhalen om uiteindelijk een beetje in een mengelmoes van verhalen te worden gegooid waar je een beetje verward begint te raken naar wat voor een film je hebt zitten kijken om richting het einde pas weer echt teruggegooid te worden in de basis van de film namelijk een romantische komedie. Erg jammer.
Cijfer: 6.5
