Waarom ik de Mars der Beschaving onzin vind… Deel 2!

Goed, ik ben op dreef dus er is alweer een vervolg op mijn blog post bij deze.
Het zit namelijk zo, met die subsidie kan een kunstenaar bijvoorbeeld weer kwasten, doeken en dergelijke halen. Natuurlijk fijn voor hem maar waar is de subsidie dat ik mijn games kan kopen??? Ik bedoel als beeldende kunst bijvoorbeeld niet genoeg is om hem/haar van een levensvoorziening te voorzien dan is het dus te zien als een hobby en kan je dus eigenlijk zeggen dat die persoon gewoon op zoek moet gaan naar een normale baan en dat hij het kunst gedeelte lekker in zijn/haar vrije tijd mag gaan doen op zijn/haar eigen kosten en niet die van de gemeenschap.
Natuurlijk kan je best de hele dag aan een kunstwerk werken, tenslotte hebben wij twee dagen per week vrij officieeel gezien dus in dat opzicht kan je mooi die dagen er dan voor gebruiken en kan je ondertussen jezelf gewoon onderhouden op je eigen kosten. En waarom moet ik als belastingbetaler opdraaien voor dat soort dingen? Waarom moet ik er voor zorgen dat zo iemand geld krijgt om zijn hobby als werk uit te voeren waar misschien zelfs wel niemand een fan van is behalve hij/zij zelf?
Misschien zorgt juist deze bezuiniging op cultuur dat er geinvesteerd gaat worden in serieus cultureel erfgoed en dat men gewoon de investeringen beter uitkiest, dat de gesubsidieerde ook aantoont dat het een investering waard is…Dus niet zomaar gelijk met geld gaan strooien maar echt selectief zijn…
Zie het krijgen als subsidie als een uitdaging en laat kwalitatief goed werk zien en kom niet met rommel aanzetten of bizarre projectjes waar niemand in is geinteresseerd behalve de artiest zelf en als een subsidie tot niets uitloopt, vorder die dan met harde hand een keertje terug! Eis resultaat of anders het geld terug!

Doe dat eens een keer en vergelijk dan het niveau van dat soort subsidies met die van de afgelopen 10 jaar zou ik zeggen.

1 comment

  1. Hans Worst June 24, 2011 10:13 pm 

    AMEN, BROEDER!

    We moeten met z’n allen eens gaan beseffen dat IEDEREEN het zwaar heeft. Ik snap best dat het vervelend is dat je als kunstenaar beseft dat je kip met de gouden eieren geslacht is… maar moeten we niet ALLEMAAL een stapje terug doen?

    Het is geen populaire mening, maar soms denk ik wel eens dat een allesverslindende oorlog niet eens zo slecht zou zijn. We zijn allemaal veel te veel verwend geraakt en beseffen daardoor nu niet goed meer wat onze basisnormen en waarden zouden moeten zijn.

    Er is nog steeds geen sprake van verhongerende mensen. En iedereen kan nog steeds lachend 1x per jaar op vakantie. Dat het niet 4x per jaar naar Thailand is, soit. Zo ging het vroeger ook niet. En in vergelijking met andere landen is dat ook helemaal zo gek nog niet.

    Gewoon ff bezinnen voordat we met z’n allen gaan zeuren…

Comments are closed.