Iedereen die mij als gamer kent weet dat ik een niet al te grote fan ben van Indies, ik ben niet al te gecharmeerd van die recente hype waarbij Indie studios de hemel in worden geprezen doordat ze met kleine teams en “kleine budgetten” zogeheten werelden weten te verplaatsen om zo indrukwekkende titels te maken. Men vergeet echter dat voor elke Indie hit er honderden verschrikkelijk slechte titels of goedkope copycats worden gemaakt waardoor mensen zoals ik erg kritisch blijven over deze scene. Maar af en toe zit er een pareltje tussen en Beyond Eyes is er een van.
Meeslepend verhaal door de gameplay
Soms is het meest simpele verhaal het mooiste verhaal en soms hoef je niet ver te kijken om een prachtig verhaal te zien. En dat is juist waar Beyond Eyes om draait. Beyond Eyes draait om Rae, een tienjarig meisje dat na een ongeluk haar zicht heeft verloren en haar dagen besteedt samen met haar kat Nani in haar tuin. Dan, op een dag verdwijnt Nani en moet Rae de wereld verkennen waar ze zo bang voor is om Nani weer terug te vinden.
Nu denk je misschien dat het een erg simpel verhaal is en ja, het is niet ingewikkeld maar het is duidelijk wat je doel is en het spel stuurt je ook de juiste kant op want wanneer je te ver afdwaalt van het juiste pad dan zal je snel tegen worden gehouden door muurtjes, bosjes, de beruchte invisble walls echter waar het normaal gesproken vervelend kan zijn is het eigenlijk wel logisch dat dat nu wordt gebruikt, je wilt tenslotte niet te ver van het pad afraken want niet te vergeten, Rae is blind en het spel moet wel leuk blijven voor iedereen en niet te gecompliceerd. Hoewel je namelijk een gedeelte van je omgeving kan zien is niet het gehele speelveld beschikbaar voor de speler om te zien, dat zou het te makkelijk maken.
Terwijl je door de speelwereld loopt zal je diverse obstakels tegenkomen, dit merk je in eerste instantie aan een veranderend kleurenpalet maar je ziet ze ook op een gegeven moment op je pad en je moet dan een manier zien te vinden om dit te ontwijken. Verwacht hier overigens niet al te moeilijke puzzels bij, het draait hier nogmaals voornamelijk om de ervaring en het verhaal. Om dit nogmaals te benadrukken is het speeltempo ook nog eens laag, je zal niet door de wereld gaan rennen echter dat is niet meer dan logisch, je speelt tenslotte een blind meisje, ze moet voorzichtig zijn wat niet meer dan logisch is want als je niet kan zien waar je naar toe gaat heeft het ook weinig nut om te gaan rennen. Verder ben je bang voor de buitenwereld, is alles eng in eerste instantie en wil je je kat terugvinden. Het is dus verstandiger om rustig aan te doen.
Gebruik je zintuigen
Nu je niet kan rennen en eigenlijk niet kan zien is het dus van groot belang om voorzichtig aan te doen en slim gebruik te maken van je zintuigen. Voor de speler heeft men dit overigens slim aangegeven met een gele werveling waarbij Rae dan gebruik moet maken van haar gevoel, reuk en gehoor. Wanneer dan iets groen oplicht weet je dat je dat kan gebruiken.
Ondanks dat je niet kan rennen ben je toch snel door het spel heen, een kleine vier uur en je hebt het eigenlijk alweer voltooid maar je hebt dan wel een zeer unieke ervaring achter de rug die ik eigenlijk sinds “Never Alone” niet meer heb gehad en dat spel bracht mij terug naar de Syberia serie. Eerlijk is eerlijk, dit soort emotionele spellen zijn ontzettend zeldzaam en moeten worden gekoesterd en dus is het absoluut een van de weinige indies die ik zeer kan waarderen.
De diverse ontmoetingen van wezens die in eerste instantie heel eng lijken en uiteindelijk vriendelijk of heel onschuldig blijken te zijn geven je dan ook een inzicht in het leven van een blinde en dit gebeurt dan ook in een wijze die wij alleen van horen zeggen kennen. Al moet ik zeggen dat eigenlijk de comic en tv serie Daredevil dat ook al eerder lieten zien, namelijk hoe een blinde zeg maar kan zien. Nu is het spel natuurlijk gevisualiseerd voor de gamers met gewoon zicht maar doordat niet de volledige speelwereld wordt getoond krijgen we in iedergeval een beetje de indruk waarbij gezegd moet worden dat je eigenlijk het volledige spel medelijden hebt met Rae en je er daadwerkelijk alles aan wilt doen om er voor te zorgen dat zij haar kat weer heeft en zich weer veilig voelt.
Zeer bijzonder
Hoewel het spel erg kort is moet ik toch zeker zeggen dat de uren die ik heb besteed aan het spel zeer memorabel zijn geweest. Niet zozeer door de manier hoe je het spel bestuurt maar meer hoe het spel zich laat spelen, hoe de ervaring van blind zijn en kijken met je zintuigen voor blinden mogelijk schijnt te zijn. De beschrijving is natuurlijk mogelijk want we kunnen dat eigenlijk alleen maar vormgeven wanneer we zelf blind worden maar dan hadden wij de schoonheid van dit spel niet kunnen zien want een schoonheid is het absoluut.
Laat je niet afschrikken door de korte speelduur en de misschien wel beperkte speelwereld want als je dat doet dan mis je misschien wel een van de emotioneelste reizen die we tot nu toe hebben gehad. Ik kan je niet garanderen dat je zal genieten van dit spel zoals ik heb genoten want iedereen heeft een andere smaak maar wanneer je houdt van spellen als Syberia en Never Alone dan is dit spel er een die je absoluut niet mag missen.
Cijfer: 8.5