En dan is het opeens oktober (goed, ik schrijf dit nu gedeeltelijk in september maar wanneer dit live gaat is het oktober). En eerlijk is uiteindelijk eerlijk, het was wel een jaartje tot nu toe kunnen wij wel stellen. Maar dit is niet een recap van het afgelopen jaar, dit is meer een recap van de maand september die ook wel weer een vreemd maandje was te noemen.
Want om een of andere reden heb ik vreemd genoeg weer het plezier teruggevonden in mijn huis en er goed voor te zorgen. Alsof ik een wake-up call heb gekregen.
En hoewel augustus en september ook een periode waren van mentale problemen waarbij ik zelfs een psycholoog moest opzoeken (het vragen om hulp was een flinke opluchting, ik was heel erg nerveus maar gaf uiteindelijk zo veel rust) zorgde het er ook voor dat ik mij ging realiseren dat mijn leven niet langer zo door kon gaan. En dus ging ik aan de slag nadat er eind juli al nieuwe kasten waren gekomen om zo het kleine kamertje om te vormen. (ja, de treintjes zijn helaas nu opgeborgen)
Maar er is daadwerkelijk veel gebeurd nadat die kasten zijn gekomen. Allereerst was er dus de grote opruiming, veel spullen naar grofvuil en ik heb geloof ik wel 15 zakken vol oude zooi weggegooid. Het was even pijn maar eerlijk is eerlijk dat het ook wel nodig was.
Echter na opruimen begint natuurlijk ook weer het opbouwen. Echter eerst moest er een oplossing komen voor het slapeloosheid probleem. Want je verdiept je er wel wat in, gaat over naar thee maar de frustratie en slapeloosheid bleef dus je gaat anderen om hulp vragen. En allereerst kwam het advies van een goede vriendin die aanraadde om voor het slapen gaan een kopje warme chocolademelk te drinken (goed, in eerste instantie was het melk maar ik ben niet zo een fan van warme melk dus raadde ze in plaats daarvan aan om warme chocolademelk te nemen). En hoewel dit iets hielp was het nog niet ideaal want ik werd nog steeds regelmatig wakker midden in de nacht. Maar een lieve buurvrouw had een uitstekend advies en dat is het volgende: drie uur voor bedtijd niets meer eten, twee uur voor slapen niets meer drinken en een uur voor slapen geen schermen meer en zowaar hielp dit perfect. Ja, natuurlijk lukt het niet altijd perfect, mede door werk maar ook omdat je soms toch even met de gezelligheid mee gaat en wat later een drankje neemt maar het valt mij op dat ik heel snel weer terug ging naar mijn patroon van vast tijdstip niets meer drinken voor het slapen gaan, sterker nog, regelmatig wanneer het tijd was om de schermen uit te schakelen was het voor mij al een bedtijd leek het wel.
Dus het slapen en mijn hoofd rustig krijgen leek wel goed te gaan komen. Maar het huis dan? Hoe zou ik dat in hemelsnaam op orde kunnen krijgen en houden? En het antwoord was eigenlijk relatief simpel. Post-It’s, ja die blaadjes met die plakrand, wie had gedacht dat dat een simpele maar effectieve oplossing zou kunnen worden? Dus door het hele huis zie je nu post-its hangen. Zo moet het bureau op donderdag worden opgeruimd samen met het tv meubel. Niet alleen opruimen trouwens maar ook even een lekker doekje overheen. Terwijl op de woensdagen de keuken onder handen wordt genomen. Op de vrijdagen doen we een stofzuiger door het hele huis (mja, de timing moet nog wat anders) en op de zaterdagen is het tijd om de slaapkamer op te ruimen en de ramen te lappen (eerste zaterdag van de maand) om dan uiteindelijk op de zondagen de badkamer onder handen te nemen (ja, dat gaat nog niet perfect, toilet en wastafel gaat wel goed maar moet nog steeds flink schrobben en dweilen, wie weet komend weekend, oh nee want dan weer voor Kinepolis op pad). Maar er zijn nog meer post-its want wanneer ik binnenkom wordt ik gelijk begroet met de post-it voor de “houseshoes” en de “housepants” zodat ik niet alleen gelijk in comfortabele kleding zit maar ook de viezigheid van de werkkleding de rest van de spullen niet aanraakt. Ja, ik luister soms wel 😉
Goed, dus het huis opruimen kreeg ook een plek, dan wordt het tijd natuurlijk om het huis aan te pakken. Dus dat gebeurde dan ook met hulp van mijn moeder.
Want wat is er dan allemaal in het huis gebeurd? Allereerst ging de grote televisie die op mijn bureau stond en gebruikt werd als tweede scherm naar mijn zus en mijn zwager. Die waren daar denk ik wel aan toe en hoewel deze televisie in veel aspecten beter en nieuwer was dan mijn woonkamer televisie dacht ik dat zij er veel meer aan zouden hebben (en gelukkig werd deze ook positief ontvangen).
Voor het zijkamertje bestelde ik de Kivik Slaapfauteuil, allereerst omdat hij perfect bij mijn bank past (zelfde model) en dus ook voelt als een verlengstuk op die manier van mijn woonkamer maar ook omdat ik gelijk wist dat deze heerlijk zou gaan zitten in het kleine kamertje als een comfortabele stoel om op te zitten om te lezen (had ik al verteld dat ik lid ben geworden van de bibliotheek?). Verder heb ik voor het kamertje een lamp gekocht die het geheel wat sfeervoller kan maken. Overigens is het slaapfauteuil gedeelte ook wel bewust gekozen want het betekent dat een gast voortaan niet meer op de bank hoeft te slapen maar gewoon een bed heeft want ik heb hier ook een comfortabel kussen en vierseizoensdekbed voor gekocht.
Maar het bleef hier niet bij. Zo heb ik voor de woonkamer een nieuwe tafel gekocht zodat een van de kleine tafeltjes naar het leeskamertje kon (in de hoek voor kleine spulletjes en de kerstboom later in het jaar) en heb ik ook voor in de woonkamer een nieuwe kerstboom gekocht (een iets grotere boom).
Maar ik heb wel geluisterd naar kritiek van Julia eerder over de veiligheid waar zij zich zorgen over maakte. Dus heb ik een privacydoek aan het balkon bevestigd om zo minder pottenkijkers te hebben als men naar boven zou kijken en het bleek uiteindelijk vreemd genoeg ook het gevoel te geven alsof het balkon meer een onderdeel zo is geworden van het huis omdat het een duidelijke rand heeft gegeven aan het balkon, een duidelijke balustrade. Echter het balkon was niet het enige moet ik toegeven want ik heb ook twee camera’s opgehangen in het huis, of in ieder geval neergezet, de plaatsing is nog niet perfect. Hier komen ook nog twee sensoren bij om het geheel compleet te maken maar ik moet zeggen dat de twee camera’s een stuk beter bij het geheel passen dan ik had verwacht. Niet gedacht dat ik hier zo blij van zou worden (ze staan overigens uit wanneer ik thuis en wakker ben).
Helaas voel ik mij nog niet 100% de oude Joris, het is nog wel even ver weg van hier maar de psycholoog wilde zelfs al de gesprekken stoppen maar ik was daar duidelijk nog niet aan toe wat niet erg was, in oktober en november staan nog gesprekken gelukkig in de planning. Maar de duistere gedachtes zijn op een lager pitje komen te staan, de stress is er af en toe zeker nog wel maar die is niet meer zo dichtbij en verstoort nog maar zelden mijn slaap. Hopelijk wordt het een mooi kwartaal waar wij dit jaar positief gaan afsluiten met in ieder geval eind november IMAX in Almere.